سوال: نسبت به افراد کافر و فاسق چگونه بنگريم ؟

حجت الاسلام قرائتي: در حديث مي خوانيم : هرکس خودش را بهتر از ديگران بداند مستکبراست . « من ذهب ان له علي الاخر فضلا فهو من المستکبرين » آري چون عاقبت افراد را نمي دانيم نبايد فضاوت عجولانه کنيم چه بسا افراد فاسق که مومن وافراد مومني که بد عاقبت مي شود .
امام صادق عليه السلام در بيان حديث فوق فرمود: ساحراني که درتمام عمر منحرف بودند با ديدن معجره موسي عليه السلام در يک لجظه ايمان آوردند وتمام تهديدات فرعون را ناچيز و ناديده گرفتند . شيطان با شش هزار سال عبادت منحرف شد ، ولي حر و زهير در کربلا سعادتمند شدند. بنابراين کساني که درراه هستند نبايد مغرور شوند، زيرا ممکن است از راه خارج شوند .
تمثيلات حجت الاسلام قرائتي

در حديث قدسي آمده است که خداوند فرمودند:

لا يَزالُ العبد يتقرَّبُ اليَّ بالنَّوافلِ حتّي اُحِبَّهُ ، فاذا اّحبّبتُهُ کنت سَمعَهُ الذي يسمَعُ به و بصَرَهُ‌الذي يُبصِرُ به ، و لسانَهُ الذي يَنطِقُ به.

بنده به وسيله نوافل و مستحبات پيوسته به من نزديک مي‌شود ، تا جايي که من او را دوست خواهم داشت و وقتي که او را دوست داشتم (و به وسيله اين اعمال او را به دوستي خود برگزيدم ) گوش او خواهم شد که به وسيله آن بشنود و چشم او خواهم شد که به وسيله آن ببيند و زبانش خواهم شد که به وسيله آن سخن بگويد .
جامع السعادات ، ج3 ، ص 184

زیارت حرم حضرت سیدالشهداء (ع) باعث زیاد شدن عمر است و هر گامی که در آن راه بردارند با ثواب حجی برابر است و هرکه آنحضرت (ع) را زیارت کند و شناسا به حق او باشد ( با معرفت به حضرت حسین (ع) زیارت کند ) گناهان گذشته و آینده او آمرزیده میشود. (حدیقة الشیعه صفحه 502 )
امام محمد باقر (ع) فرموده اند : که یک نماز واجب در حرم حضرت با حجی برابر است و در تربت حضرت سیدالشهداء (ع) شفای هر مرض و دردی است.  (حدیقة الشیعه صفحه 503 )
امام هفتم فرمود : هرکه قبر حسین (ع) را زیارت کند با معرفت به حق او خدا گناهان گذشته و آینده اش را بیامرزد. (امالی شیخ صدوق صفحه 142 مجلس بیست و نهم)

صفحات: 1· 2

امام جعفر صادق علیه السلام :

إمْتَحِنُوا شيعتَنا عِنْدَ ثَلاثٍ: عِنْدَ مَواقيتِ الصَّلاةِ كَيْفَ مُحافَظَتُهُمْ عَلَيْها، وَ عِنْدَ أسْرارِهِمْ كَيْفَ حِفْظُهُمْ لَها عِنْدَ عَدُوِّنا، وَ إ لى أ مْوالِهِمْ كَيْفَ مُواساتُهُمْ لاِ خْوانِهِمْ فيها

. (وسائل الشيعة ، ج 4، ص 112.)

شيعيان و دوستان ما را در سه مورد آزمايش نمائيد:

1 -مواقع نماز، که چگونه رعايت آن را مى نمايند.

2 - اسرار يكديگر را چگونه فاش و يا نگهدارى مى كنند.

3 - نسبت به اموال و ثروتشان چگونه به ديگران رسيدگى مى كنند و حقوق خود را مى پردازند.

امام جعفر صادق علیه السلام :

إمْتَحِنُوا شيعتَنا عِنْدَ ثَلاثٍ: عِنْدَ مَواقيتِ الصَّلاةِ كَيْفَ مُحافَظَتُهُمْ عَلَيْها، وَ عِنْدَ أ سْرارِهِمْ كَيْفَ حِفْظُهُمْ لَها عِنْدَ عَدُوِّنا، وَ إ لى أ مْوالِهِمْ كَيْفَ مُواساتُهُمْ لاِ خْوانِهِمْ فيها

. (وسائل الشيعة ، ج 4، ص 112.)

شيعيان و دوستان ما را در سه مورد آزمايش نمائيد:

1 -مواقع نماز، که چگونه رعايت آن را مى نمايند.

2 - اسرار يكديگر را چگونه فاش و يا نگهدارى مى كنند.

3 - نسبت به اموال و ثروتشان چگونه به ديگران رسيدگى مى كنند و حقوق خود را مى پردازند.

حضرت زهرا (سلام الله علیها)دختر پیامبر بودند؛رئیس جامعه اسلامی، حاکم مطلق

امیر المونین  علیه السلام ،هم که سردار درجه یک اسلام است ببینید چطور ازدواج کردند؛
این ها برای ما الگو هستند. چه جور مهریه کم ،چه جور جهیزیه کم
همه چیز با نام خدا و یاد او
همان زمان جاهلانی بودند که مهریه دخترشان بسیار زیاد بود مثلا هزار شتر !
آیا این ها از دختر پیامبر بالاتر بودند؟!
از آن ها تقلید نکنید، از دختر پیامبر تقلید کنید،از امیر المومنین علیه السلام تقلید کنید
مهریه هر چه کم تر باشدبه طبیعت ازدواج نزدیک تر است ؛چون طبیعت ازدواج معامله نیست .

رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای

امام سجاد علیه السلام :

وَ أَمّا حَقّ الصّغِيرِ فَرَحْمَتُهُ وَ تَثْقِيفُهُ وَ تَعْلِيمُهُ وَ الْعَفْوُ عَنْهُ وَ السّتْرُ عَلَيْهِ وَ الرّفْقُ بِهِ وَ الْمَعُونَةُ لَهُ وَ السّتْرُ عَلَى جَرَائِرِ حَدَاثَتِهِ فَإِنّهُ سَبَبٌ لِلتّوْبَةِ وَ الْمُدَارَاةُ لَهُ وَ تَرْكُ مُمَاحَكَتِهِ فَإِنّ ذَلِكَ أَدْنَى لِرُشْدِهِ (رساله حقوق امام سجاد (ع) – حق خردسال)

و اما حق خردسال، مهربانى با اوست و پرورش و آموزش او ؛ و گذشت و چشم‏پوشى و نرمى با او ؛ و كمك به وى و پرده‏پوشى بر لغزشهاى كودكانه اوست كه موجب توبه او شود ؛ و كنار آمدن با او و اجتناب از تحريك كردن او ؛ زيرا اين (روش) به رشد وى نزديكتر است.

آيه شماره 37 از سوره مبارکه روم
متن آیه: أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ

ترجمه: آيا نديدند كه خداوند براى هر كس بخواهد (طبق حكمت)، روزى را گسترش مى‏دهد و (يا) تنگ مى‏سازد؟ البتّه در اين (توسعه و ضيق) براى كسانى كه ايمان مى‏آورند نشانه‏هايى قطعى است.

تفسیر: توجّه به اين‏كه رزق به دست خداست، انسان را از يأس و نااميدى باز مى‏دارد. «يقنطون اَوَلم يروا»
انسان بايد براى كسب معاش تلاش كند، ولى بداند كه تقدير معيشت به دست خداست. «اللّه يبسط - يقدر»
در همه‏ى قرآن توسعه‏ى روزى، قبل از تنگى آن مطرح شده است و اين نشانه‏ى رحمت گسترده‏ى اوست. «يبسط - يقدر»
توسعه‏ى روزى را به خاطر زرنگى خود ندانيم. «ان اللّه يبسط الرّزق»
اگر توسعه و تنگى روزى به دست اوست، اين همه حرص چرا؟ «انّ اللّه يبسط الرزق… و يقدر»
تنها اهل ايمان از دقّت در روزى رسانى خداوند، درس و عبرت مى‏گيرند. (ولى افراد غافل همه چيز را سطحى مى‏پندارند.) «لآيات لقوم يؤمنون»

رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) :   

لا تَزالُ اُمّتي بِخَيْرٍ ما تَحابُّوا و أدَّوا الأمانَةَ ، و اجْتَنَبوا الحَرامَ، و قَرَوُا الضَّيْفَ ، و أقامُوا الصَّلاةَ ، و آتَوا الزَّكاةَ

.(ميزان الحكمة ج 1، ص223)
 

امت من تا زمانى كه يكديگر را دوست بدارند ، امانت را (به صـاحـبـش ) بـازگـردانـنـد، از حـرام دورى كـنـنـد، مـيهمان را گرامى دارند، نماز بگزارند و زكات بپردازند ، پيوسته در خير و خوبى خواهند بود.

 آيه شماره 33  از سوره مبارکه روم
متن آیه: وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ

ترجمه: و هرگاه زيانى به مردم رسد، توبه‏كنان پروردگار خود را مى‏خوانند و به سوى او باز مى‏گردند؛ امّا چون خداوند از طرف خود رحمتى به آنان بچشاند، گروهى از آنان به پروردگارشان شرك مى‏ورزند.

تفسیر: ضررها از خود ماست، ولى رحمت‏ها از خداوند است. «مسّ الناس ضُرٌّ - منه رحمةً»
گروهى از مردم تنها در حال سختى و مصيبت خدا را مى‏خوانند، در حالى كه مؤمن بايد در همه حال خدا را بخواند. «ضرّ دعوا ربّهم منيبين»
نشانه‏ى فطرى بودن گرايش به خدا آن است كه هرگاه سختى‏ها و فشارها، غبار غفلت را بر طرف كند، انسان به سوى او توجّه مى‏كند. «فطرت اللّه… اذا مسّ الناس ضرّ دعوا ربّهم»
انسان، كم ظرفيّت و ضعيف است، با اندكى زيان ناله مى‏كند و با چشيدن رحمت غافل مى‏شود. «ضرٌّ دعوا - رحمة … يشركون»
رفاه، زمينه‏ى غفلت است. «اذاقهم منه رحمةً… يشركون»
گروهى از انسان‏ها ناسپاس‏اند. (همين كه رحمتى مى‏چشند، به جاى شكر، شرك مى‏ورزند.) «اذاقهم منه رحمةً… يشركون»
دعاى مضطرّ مستجاب مى‏شود. «ضرّ دَعَوا… اذاقهم منه رحمة»
زندگى بشر، آميزه‏اى از تلخى‏ها و شيرينى‏هاست. «ضُرٌّ… رحمة»