آن که دندان دهد، نان دهد
آيه شماره 37 از سوره مبارکه روم
متن آیه: أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
ترجمه: آيا نديدند كه خداوند براى هر كس بخواهد (طبق حكمت)، روزى را گسترش مىدهد و (يا) تنگ مىسازد؟ البتّه در اين (توسعه و ضيق) براى كسانى كه ايمان مىآورند نشانههايى قطعى است.
تفسیر: توجّه به اينكه رزق به دست خداست، انسان را از يأس و نااميدى باز مىدارد. «يقنطون اَوَلم يروا»
انسان بايد براى كسب معاش تلاش كند، ولى بداند كه تقدير معيشت به دست خداست. «اللّه يبسط - يقدر»
در همهى قرآن توسعهى روزى، قبل از تنگى آن مطرح شده است و اين نشانهى رحمت گستردهى اوست. «يبسط - يقدر»
توسعهى روزى را به خاطر زرنگى خود ندانيم. «ان اللّه يبسط الرّزق»
اگر توسعه و تنگى روزى به دست اوست، اين همه حرص چرا؟ «انّ اللّه يبسط الرزق… و يقدر»
تنها اهل ايمان از دقّت در روزى رسانى خداوند، درس و عبرت مىگيرند. (ولى افراد غافل همه چيز را سطحى مىپندارند.) «لآيات لقوم يؤمنون»