طالب علم صالحى به در خانه بخيلى رفت گفت چنين شنيده‏ام كه تو مقدارى از مال خود را اختصاص به مستحقين داده‏اى من بى‏نهايت مستحق و فرومانده‏ام. آن مرد بهانه‏اى آورد و گفت: من عهد كرده‏ام كه به افراد كور بدهم و اينك تو كور نيستى. طالب علم گفت: غلط ديده‏اى، كور واقعى منم كه روى از رزاق حقيقى برتافته به سوى چون تو بخيلى شتافته‏ام. (لطائف الطوايف)