پندهایی از مرحوم حاج اسماعیل دولابی(ره)
به اندازه قیمت از خدا چیز بخواهید. رزق دست خداست، کم و زیادش می کند. گاهی با یک ساعت کار رزق یک سال را می دهد. این جور نیست که هر کس کم برود کم به او بدهد و هر کس زیاد برود زیاد بدهد. عمده، روحیه ی شماست که به قدر احتیاج بروید، نه برای جمع کردن مال که عبد دنیا بشوید. امیدوارم خداوند در دل کار به شما یاد بدهد. اگر شما خود را به زحمت انداختی برای پول درآوردن و در این راه خود را هلاک کردی به چه درد می خورد. راحتی را داده ای برای آینده ای که نداری. می گوید پول ها را جمع می کنم برای پس انداز. کسی که خودش را نفله کند پس انداز لازم ندارد. شما آرام بروید و به اندازه نیازتان کسب کنید. یک وقت می بینی زیاد هم می دهد.
اشقیا و کفار عزت دنیا و آخرتشان فروختند. همان روز اول عبد دنیا شدند. دیدید فرعون چقدر به آن ساحره التماس می کرد که به شما مقام می هم اگر موسی را از سر من رد کنید؛ دیدید که فرعون چقدر می ترسید؟ تا صبح خواب نداشت. زن و مرد را از هم جدا کرد تا نطفه موسی بسته نشود! چون ساحره خبر داده بودند که آن شب نطفه موسی بسته می شود. هیچ انسان شقی در دنیا راحت نخوابید. خوابی که شما در دنیا می کنید، آن ها نکردند.
کسی که مملوک دنیا شد چیزی ندارد. نمی تواند انتخاب کند؛ نه آخرت را، نه خدا و نه پیامبر را. بی خود نیست که کفار زیربار نرفتند. شما که انتخاب کردید و خواستید که خدا و پیامبر مالک شما باشند، حیف است مملوک دنیا شوید.کم داشته باشید یا زیاد، مالک باشید. نشانه مالک بودن این است که هرگاه خواستی در راه خدا بدهی آزادانه می دهی.
اگر چیزی از دنیا نصیب شما نشد بدانید که مال شما نبوده است. اگر خواستگاری دختری رفتید و نصیب شما نشد پکر نشوید. در مشیت و مقدرات الهی این مال شما نبوده است و اگر درست شد خدا خواسته است و اگر درست نشد خدا نخواسته است؛ لذا فرمود” لکیلا تاسوا علی مافاتکم و لا تفرحوا بما ءاتیکم ؛ وقتی چیزی به شما می دهند خوشحال نشوید وقتی از شما می گیرند پکر نشوید.”