مى‏ رسى از دورها دستت پر از لبخند و گل
چشمهايت فصلى از اميد مى ‏آرند و گل
اندك اندك مى ‏رود از ياد باروت و تفنگ
مى ‏رسد از دورها رودى پر از پيوند و گل
باد مى ‏آيد تمام ابرها را مى‏ برد
چشمها از آسمان، پروانه مى ‏چينند و گل
تا بخندى اى شبيه آرزوهاى قشنگ!
مى ‏شكوفد در نگاه خيس من حتماً دو گل
مى ‏وزد از سينه‏ ها از سينه‏ ها يك بند، شعر
مى ‏چكد از آسمان، از آسمان، يك بند گل
س . حسينى