دکتر جان‌بزرگی
به عقیده من تربیت کودک باید قبل از تولد شروع شود. سن تربیت، بستگی به این دارد که شما چه معنایی از تربیت داشته باشید. برداشت من این است که در هفت سال اول، خود بچه می‌گوید که او را چگونه تربیت کنیم؛ یعنی شما نمی‌توانید یک الگو بگذارید و بگویید: من هر چه گفتم تو گوش کن. بچه‌ها تا پایان شش سالگی با مفهوم عدد چندان آشنا نیستند. وقتی مفهوم عدد شکل نگرفته، یعنی این‌که نمی‌شود با او منطقی حرف زد. به همین‌ خاطر نمی‌شود معلمی کرد. در واقع او شما را هدایت می‌کند که من الان نیازم این است؛ من الان بازی می‌خواهم! شما باید در قالب بازی به او چیزی یاد بدهید.

تربیت در هر سنی شکلی دارد. اگر منظورتان از تربیت این است که بنشینی و با کودک منطقی صحبت کنی، این کار بعد از هفت سالگی امکان دارد، اما اگر منظورتان از تربیت این است که وظیفة فرزندپروری از چه زمانی است؟ من می‌گویم قبل از ازدواج؛ یعنی اگر شما بدون آمادگی لازم ازدواج کرده‌اید و هنوز در ذهنتان مجرد هستید و به عبارت دیگر از «خودشیفتگی» بیرون نیامده‌اید، شما اصلاً برای تربیت بچه آمادگی ندارید. شما هنوز متوجه نشده‌اید که فرزند دارید. باید متوجه این شراکت باشید. باید متوجه باشید که یک اتفاقی در زندگی شما افتاده است. شما باید از این خودمیان‌بینی بیرون بیایید. خیلی از والدین فرزند 17 ساله دارند، اما هنوز رفتار یک آدم متأهل را ندارند. هنوز خواسته‌های شخصی دارند و دنبال کارهای شخصی می‌روند. من معتقدم قبل از ازدواج حتماً باید فرد برای این کار آمادگی داشته باشد. به همین خاطر کسانی که از ما مشاورة ازدواج می‌خواهند همان موقع ذهنشان را هوشیار می‌کنیم و می‌گوییم: آیا شما برای تربیت بچه الگو دارید یا ندارید؟
یکی از دوستان ما می‌گفت: من در آمریکا بچه‌ام را به مهد کودک بردم. مدیر آن مهد از من پرسید: طبق چه الگویی کودکتان را تربیت کنیم؟ من مبهوت ماندم.
نشریه خانه خوبان