سيره خوبان

فاطمه قنبرزاده
در تاريخ پرافتخار اسلام همواره زنان شايسته‌اي وجود داشته‌اند که در عرصه‌هاي مختلف علم و معرفت و تقوا و فضيلت، الگو و سرمشق زنان و مردان ديگر بوده‌اند يکي از اين بانوان بافضيلت عصر معاصر بانو «امين اصفهاني» است.
سيده نصرت‌ بيگم امين (معروب به بانوي ايراني) در سال 1265 هـ.ش در شهر اصفهان متولد شد و با توجه و عنايت پدرش مرحوم حاج سيد محمدعلي امين‌التجار اصفهاني که فردي مومن و سخاوتمند بود و مادر بزرگوارش که از بانوان شريف و متعبد زمان خود بود علي‌رغم موانع اجتماعي، تحصيل علم را از همان دوران کودکي آغاز کرد.
وي با همه فشارها و سختي‌ها دانش‌اندوزي و معرفت را پس از ازدواج تا آنجا ادامه داد که در علوم مختلف اسلامي به کمال رسيد و در سن 40 سالگي از علماي بنام زمان خود هم‌چون شيخ محمدکاظم شيرازي و شيخ عبدالکريم حائري اجازه اجتهاد دريافت کرد.
اين بانو در طول عمر با برکت خويش تلاش‌هاي فراواني را براي هدايت و ارشاد افراد جامعه به‌ويژه زنان و دختران انجام داد و با تأسيس مدرسه علميه مکتب فاطمه با حدود هزار شاگرد و مدارس و دبيرستان‌هاي متعدد براي دختران و هم‌چنين تأليف کتاب‌هاي اخلاقي و تربيتي به مبارزه با فساد و تهاجم فرهنگي زمان رضاخان بر ضد جامعه بانوان برخواست. عظمت علمي و معنوي اين بانو تا آنجا رسيد که بزرگاني همچون آيت‌الله‌العظمي مرعشي نجفي از وي درخواست اجازه روايت کرده و شيخ عبدالکريم از ايشان درخواست دعا مي‌کردند. اين بانوي پرهيزگار پس از عمري تلاش و مجاهدت در سال 1362هـ.ش دار فاني را وداع گفت. اما گوشه از سيره اخلاقي و رفتاري اين بانوي بزرگ:

هر و ظيفه‌اي به‌جاي خود
يکي از بارزترين ويژگي‌هاي اين بانوي بزرگ اين بود که به بهانه تحصيل و تعلم و يا تدريس و تربيت شاگردان از وظايف اصلي خود در خانه کوتاهي نمي‌ورزيد. وي در سن 15 سالگي ازدواج کرد و در طول زندگي 9 فرزند به‌دنيا آورد و 5 سال پس از ازدواج با حمايت همسر بزرگوارش تحصيل علوم ديني را با جديت بيش‌تر آغاز کرد. نهايت کوشش اين بانوي بزرگوار اين بود که تحصيل را در خانه خود انجام بدهد و محيط خانه را از وجود بانوي خانه خالي نگذارد بر همين اساس غالبا استادان وي به منزل ايشان تشريف برده و در آنجا به تدريس مي‌پرداختند.