«اين راز را از خواننده پنهان نمى‏كنم، بى‏پرده مى‏گويم كه در آغاز - زمانى كه در هواپيما بودم - تصميم گرفتم من مجرى فتواى «امام خمينى‏» باشم، اما مسؤوليتى كه از سوى رئيس جمهور «حافظ الاسد» بر عهده‏ام بود از كشتن اين خوك معذورم مى‏داشت . . . كه بايد در لانه‏اش همچون موش فرومايه خفه شود .» (1)
اين بخشى از نوشتار ژنرال مصطفى طلاس، وزير دفاع وقت‏سوريه، در مقدمه كتاب «رد شيطان‏» است كه در خصوص موقعيتش براى كشتن «سلمان رشدى‏» نوشته است .
چاپ رمانى موهن و توهين‏آميز به سبك رئاليسم جادويى به نام «آيات شيطانى‏» توسط «سلمان رشدى‏» خشم مسلمانان جهان را برانگيخت . چاپ و نشر و ترجمه اين كتاب توسط انتشارات و مترجمان بزرگ در سطح جهان به همراه اعلام آمادگى برخى كمپانى‏هاى بزرگ فيلم سازى براى به پرده كشاندن اين رمان مى‏رفت تا مقدسات اسلامى در قالب هنر و ادبيات سخره دست ايادى استكبار سازد . در روز 25 بهمن 67 (مطابق 14 فوريه 1989) پيامى چند سطرى از پيرى روشن ضمير كه جز دغدغه دين و حاكميت قانون خدا در نهادش نمى‏گنجيد، تمام معادلات سياسى فرهنگى غرب را درهم شكست . متن پيام چنين بود:
باسمه تعالى
اناالله و انا اليه راجعون
به اطلاع مسلمانان غيور سراسرى جهان مى‏رسانم، مؤلف كتاب «آيات شيطانى‏» كه عليه اسلام و پيامبر و قرآن تنظيم و چاپ و منتشر شده است، همچنين ناشرين مطلع از محتواى آن محكوم به اعدام مى‏باشند . از مسلمانان غيور مى‏خواهم تا در هر نقطه كه آنان را يافتند، سريعا آن‏ها را اعدام نمايند تا ديگر كسى جرات نكند به مقدسات مسلمين توهين نمايد و هر كس در اين راه كشته شود شهيد است; ان شاء الله . ضمنا اگر كسى دسترسى به مؤلف كتاب دارد ولى خود قدرت اعدام او را ندارد، او را به مردم معرفى نمايد تا به جزاى اعمالش برسد . والسلام عليكم ورحمة الله و بركاته .
روح الله الموسوى الخمينى (2)
فراخوانى سفرا توسط اتحاديه اروپا از ايران، تشكيل كميته دفاع از سلمان رشدى، بر پايى راهپيمايى حمايت از رشدى و آزادى بيان، در لندن باز پس‏گيرى دعوت آلمان از ايران براى شركت در نمايشگاه كتاب، تحريك و تهديد دول عرب و كشورهاى اسلامى از سوى غرب براى ايستادگى در مقابل فتواى امام، و . . . سرنوشت فتواى حضرت امام و انزواى سياسى و اقتصادى ايران در جهان را در پرده ابهام قرار مى‏داد . امام باگام‏هاى استوار و آرام بر اجرا شدن حكم اعدام سلمان رشدى، حتى با امضا كردن تو به نامه، تاكيد كرد و در برابر غرب فرمود: «استكبار غرب شايد تصور كرده است از اين كه اسم بازار مشترك و حصر اقتصادى را به ميان بياورد ما درجا مى‏زنيم و از اجراى حكم خداوند بزرگ صرف نظر مى‏نماييم . . . .» (3)
در پى اين پيام، در اروپا «پالماگيانى‏» ناشر ايتاليايى الاصل كتاب آيات شيطانى مورد حمله قرار گرفت . در آسيا «مترجم ژاپنى كتاب آيات شيطانى‏» در توكيو به قتل رسيد . در افريقا عبدالله محمد، وزير فرهنگ و تبليغات سودان، صريحا فرياد زد: «شخصا حاضرم، چنانچه سلمان رشدى را در دستم قرار گيرد، خودم گردنش را قطع كنم .» (4)
سلمان رشدى در جايى مخفى، حتى مخفى از نگاه بيش‏تر اعضاى اينتليجنت‏سرويس انگليس، چون موشى فرومايه در لانه خزيد و حتى روزى كه براى گرفتن جايزه‏اش در لندن، در مدتى كوتاه و تحت‏حفاظت‏شديد، در انظار جمعى محدود حاضر شد با گريه و با جمله‏اى كوتاه به ناكارآمدى فشارهاى سياسى و فرهنگى و امنيتى جهان غرب گفت: «دوست داشتم به صورت عادى‏ترى در اين جا حضور به هم مى‏رساندم . دوست داشتم امشب بيش‏تر اين جا بمانم; اما در اين كشور آزاد، من آدم آزاد نيستم .» (5)
حمايت‏هاى همه جانبه جهان اسلام از فتواى قتل سلمان رشدى و حتى قرار گرفتن اين بند در بيانيه اجلاس هيجدهم وزراى امور خارجه كنفرانس اسلامى - «تمام كشورهاى اسلامى قويا كتاب كفرآميز شيطانى را محكوم كرده و نويسنده آن را به عنوان مرتد مى‏شناسند» (6) - جهان غرب را به انفعال كشاند . سفراى كشورهاى اروپايى به ايران بازگشتند و سلمان رشدى در تاريكى تنهايى باقى ماند . امام راحل (ره) كه در اعلام و اجراى حكم الاهى از هيچ قدرت سياسى، فرهنگى و نظامى جهان غرب واهمه نداشت، تنها در يك جا از واژه ترس استفاده كرد و آن ترس از ذبح احكام اسلامى و اجراى حدود الاهى در فرهنگ ديپلماسى است: «ترس من اين است كه تحليل گران امرزو ده سال ديگر بر كرسى قضاوت بنشينند و بگويند كه بايد ديد فتواى اسلامى حكم اعدام سلمان رشدى مطابق اصول و قوانين ديپلماسى بوده است‏يا خير و نتيجه‏گيرى كنند كه چون بيان حكم خدا آثار و تبعاتى داشته است و بازار مشترك و كشورهاى غربى عليه ما موضع گرفته‏اند، پس خامى نكنيم و از كنار اهانت كنندگان به مقام مقدس پيامبر و اسلام و مكتب بگذريم . (7) »
پى‏نوشت:
1 . رد شيطان، ژنرال مصطفى طلاس، ترجمه سعيد خاكرند، ص‏23و24 .
2 . صحيفه امام، ج‏21، ص‏263 .
3 . همان، ص 290 .
4 . رد شيطان . . . ، ص 17 .
5 . همان، ص 16 .
6 . سازمان كنفرانس اسلامى، مركز اسناد انقلاب اسلامى، ص 211 .
7 . صحيفه امام، ج 21، ص‏291 .

امام على (ع): «واعلم ان كل فتنه بدوها حب الدنيا و لاتغبط احدا بكثره المال‏فان مع كثره المال تكثر الذنوب لواجب الحقوق‏».

[اى موسى]بدان كه آغاز هر فتنه‏اى دوستى و محبت دنياست.و به‏مال زيادهيچ كس غبطه نخور، زيرا مال بسيار مايه  گناه بسياراست ‏به‏خاطر حقوق واجبه.

اصول كافى، ج‏3، ص‏203.

يكى از دوستانم مى‏گفت:
در نجف اشرف در خدمت امام بوديم و صحبت از ايران به ميان آمد، من گفتم: اين چه فرمايشهايى است كه در مورد بيرون كردن شاه از ايران فرماييد؟ يك مستاجر را نمى‏شود از خانه بيرون كرد، آن وقت‏ شما مى‏خواهيد شاه مملكت را بيرون كنيد؟ امام سكوت كردند من فكر كردم شايد عرض مرا نشنيده‏ اند . سخنم را تكرار كردم .

امام برآشفتند و فرمودند: فلانى! چه مى‏گويى؟ مگر حضرت بقية الله امام زمان، صلوات الله عليه، به من (نستجير بالله) خلاف مى‏فرمايند؟ شاه بايد برود .

(سيره آفتاب، ص‏107، مرحوم حجت الاسلام كوثرى به نقل از حضرت آيت الله فاضل لنكرانى) .

گاهى بعضيها دژى را فتح مى‏كنند، ليكن به سرعت آن را از دست مى‏دهند. و آنچه را كه با زحمت، جانفشانى، انگيزه و ايمان از او گرفته شده، پس مى‏گيرد هنر ملت ايران تا امروز اين بوده كه پاتك دشمن را در همه جا خنثى كرده است.
نه اين كه دشمن نمى‏خواسته پاتك كند; دشمن هميشه درصدد ضربه زدن به ما بوده است.
دشمن كيست؟ هر كسى كه با حاكميت نظام مستقل مردمى دينى مخالف است، دشمن است. طمع ورزان، غارتگران، سودجويان، زراندوزان، زورگويان، وابستگان مايلين به فساد و كسانى كه از حاكميت فرهنگى دينى زيان شخصى مى‏بينند، دشمنند. البته در راس اينها دشمنان خارجى هستند كه بيش از همه ضرر ديده‏اند.

ادامه »

صهيونيسم به عنوان يك ايدئولوژى، فعاليتهاى سياسى و تروريستى شبكه بين المللى بزرگ يهود را رهبرى مى‏كند و اين مكتب زمانى در صحنه جهانى حضور يافت كه كاپيتاليسم غربى راه گذار به مرحله امپرياليسم را بر خود هموار مى‏نمود.

صهيونيسم‏از همان اوان تشكيل با محافل قدرتهاى امپرياليستى همبستگى كامل داشت، البته در تكامل اسرائيل و سلطه صهيونيسم آمريكائيان ناخواسته بيش از كشورهاى ديگر، مؤثر بوده‏اند، در سال 1917 صهيونيستهاى آمريكايى با بهره‏گيرى از روابط خود با حكومت واشنگتن نقش بسيار مؤثرى را در تصويب اعلاميه «بالفور» بازى كردند و در سال 1922 كنگره امريكا قطعنامه «لاج - فيش‏» را كه تاييدى بر اعلاميه فوق بود به تصويب رساند و با شروع اولين اقدامات سياسى در فلسطين صهيونيست‏هاى امريكايى مدعى رهبرى صهيونيسم بين‏المللى شدند، طى دهه 1930 صهيونيست‏ها با بهره‏گيرى فراوان از تهديد فاشيسم در اروپا دامنه تبليغات خود را گسترش دادند و جالب اين كه براى تبليغ عليه نازى‏ها به همان شيوه نازيسم متوسل شدند.

ادامه »

قرآن به عنوان آخرين وحى الهى كه بر افضل انبياء الهى نازل شده نور هدايت ابدى براى بشريت و تجلى خداوند در كلامش بود. قرآن شاهد زنده بر نبوت رسول اكرم (ص) و گرامى‏ترين برهان بر حقانيت اوست، زيرا دليلى دائمى و حجتى همگانى به شمار مى‏آيد كه تمامى ابعاد و جوانب آن نشان از دانش نامتناهى ربانى دارد و هيچ كس را ياراى آن نبوده و نخواهد بود كه مانند اين كتاب را از پيش خود بياورد.
از جمله عواملى كه قرآن را در دل‏ها و مصاحف حفظ مى‏كند، تلاوت و مداومت در مطالعه آن است. تلاوت قرآن نيز مانند هر عمل مستحب ديگر داراى آدابى است كه خود بر دو نوعند: ظاهرى و باطنى. از اين دو قسم آداب باطنى تلاوت قرآن از اهميت‏بيشترى برخوردار است كه در هنگام تلاوت قرآن بايستى مد نظر قرار گيرد. براى تلاوت قرآن ده ادب باطنى است كه به ترتيب در پى مى‏آيد.
فهميدن اصل كلام
تلاوت كننده، بايد بداند كه با چه سخن بزرگى مواجه است، سخنى كه نشانه لطف و رحمت و عنايت آفريدگار هستى به آدمى است. سخنى كه حقايق بسيار بلندى را تا مرز فهم و درك انسان‏ها تنزل داده است.
فهم عظمت كلام، درك فضل و لطف خداوند درباره بندگان است كه اين كلام را از عرش جلال خود تا سطح فهم مردم نازل فرموده است و بايد انديشيد كه چگونه خداوند در رسانيدن معانى كلام خود - كه صفتى قائم به ذات اوست - به مرتبه فهم مردم، به بندگان لطف و كرم فرموده چگونه آن صفت در طى حروف و اصوات كه از صفات بشرى است‏بر آنان تجلى كرده است. قارى قرآن بايستى كلام الهى را درس بگيرد و بياموزد و به قرائت آن اكتفا نكند چنانكه در سوره اعراف آيه 169 آمده است «و درسوا ما فيه‏» يعنى كلام الهى را فرا گرفتند. همچنين قارى قرآن بايستى آيات الهى را با گوش جان بشنود و آن را به خاطر بسپارد، چنان كه در سوره حاقه آيه 12 آمده است «و تعيها اذن واعية; قرآن را گوش‏هاى حافظ به ياد مى‏سپارند» ، درك عظمت كلام الهى، جز با انديشه در محتواى آن ميسر نيست.

ادامه »

شهادت: راز بقا و جاودانگى انقلاب اسلامى است.
شهادت: آخرين آرزوى عارفان و نهايت آمال صديقان و مخلصان‏دربار الهى است.
شهادت: برترين درجه تكامل انسان وارزشمندترين ارزش‏ها است.
شهادت: مرز مرگ و حيات، مرز ذلت و عزت، مرز سستى و حركت و مرزفنا و بقا است.
شهادت: لحظه رسيدن به وصال دوست و وصول به معراج حقيقت است.
شهادت: دل از زمين ماديات كندن و رخنه در آسمان معنويات كردن‏است.
شهادت: به سوى مامن عشق خدا پناه آوردن و از خويشتن رها شدن‏است.
شهادت: طواف كعبه وصل است و در آب حيات شنا كردن.
شهادت: جان شيرين بر بساط عشق جانان نهادن و در هواى مهرش‏پاكبازى كردن است.
و سرانجام‏شهادت: تحفه‏اى است‏خداوندى كه به هر كس ندهندش وتنها زبدگانى‏از مخلصان درگاه الهى به آن هديه عظيم دست‏يابند و كام دل رااز آن برگيرند. و شهيد است كه سخاوت‏مندانه در يك‏آن از تمام‏آمال و آرزوهاى مادى مى‏گذرد و براى رسيدن به وصال‏معشوق ، ازهرچه نعمت زودگذر است، در اين دنياى دون، دست‏برمى‏دارد،و جان خويش را همراه با چشم پوشى از همه لذت ها ودارايى‏ها،در طبق اخلاص گذاشته، به حضرت ذوالجلال تقديم مى‏كند.

رسول اكرم (ص): «اتقوا الدنيا فوالذى نفسى بيده انها لاسحر من‏هاروت و ماروت‏».

از دنيا بپرهيزيد، قسم به آن كس كه جان من در كف اوست كه دنيااز هاروت و ماروت ساحرتر است.

نهج الفصاحه ص 44

وقتى سخن از«تنبيه‏» به ميان مى‏آيد، در اكثر ذهن‏ها، «انضباط‏» متبلور مى‏شود و در نتيجه‏برخى تنبيه را با انضباط و اطاعت كوركورانه مترادف مى‏دانند. بعضى افراد معتقدندكه انضباط در سايه اطاعت كوركورانه به دست مى‏آيد و منضبط كسى است كه بدون اظهارنظرى، دستور مافوق خود را اجرا نمايد. كسانى كه اين گونه فكر مى‏كنند، چند فرض‏را قبول كرده‏اند كه:
1- مافوق هيچ وقت اشتباه نمى‏كند و دستورهاى او هميشه با صلاح و صواب همراه است.
بنابراين، زيردستان بدون چون و چرا بايد از وى اطاعت كنند;
2- افرادى كه تحت‏سرپرستى يك نفر قرار دارند، معمولا از لحاظ فهم و درك ضعيفند، روى اين اصل، صلاح‏و صرفه ايشان در اين است كه دستورهاى سرپرست را بدون اين كه درباره آنها بحث‏كنند، به اجرا درآورند;
3- اطاعت كوركورانه، پيشرفت و نتيجه كار را بهتر مى‏سازدو امور را تحت نظم و قاعده معين درمى‏آورد. (1)
متاسفانه اين فرض‏ها را بسيارى از والدين و مربيان پذيرفته‏اند و فكر مى‏كنندكه اگر كودك از آنها اطاعت محض كند، خوشبخت‏خواهد شد و بنابراين، زمانى كه كودك‏از دستور آنان سرپيچى مى‏كند، او را تنبيه مى‏كنند تا طبق نظر آنها رفتار كند.
اين گروه معتقدند: ترس از تنبيه، كودك را به اجراى وظايف معين وامى‏دارد ومانع از اين مى‏شود كه او به انجام كارى كه مخالف مقررات است، مبادرت ورزد.
تنبيه اثر فورى دارد و كودك را از ادامه تخلف باز مى‏دارد.
چنين والدين و مربيانى غافلند كه اطاعت و انضباطى كه از راه تنبيه حاصل شود،موجب اضمحلال و نابودى حس ابتكار كودك مى‏گردد. نيروى كنجكاوى ديگر رشد نمى‏يابد.

ادامه »

جانور فربه شود ليك از علف

آدمى فربه ز عز است و شرف

آدمى فربه شود از راه گوش

جانور فربه شود از حلق و نوش

(مجموعه مقالات ص‏25 تاليف استاد حسن‏زاده آملى)