«اين راز را از خواننده پنهان نمى‏كنم، بى‏پرده مى‏گويم كه در آغاز - زمانى كه در هواپيما بودم - تصميم گرفتم من مجرى فتواى «امام خمينى‏» باشم، اما مسؤوليتى كه از سوى رئيس جمهور «حافظ الاسد» بر عهده‏ام بود از كشتن اين خوك معذورم مى‏داشت . . . كه بايد در لانه‏اش همچون موش فرومايه خفه شود .» (1)
اين بخشى از نوشتار ژنرال مصطفى طلاس، وزير دفاع وقت‏سوريه، در مقدمه كتاب «رد شيطان‏» است كه در خصوص موقعيتش براى كشتن «سلمان رشدى‏» نوشته است .
چاپ رمانى موهن و توهين‏آميز به سبك رئاليسم جادويى به نام «آيات شيطانى‏» توسط «سلمان رشدى‏» خشم مسلمانان جهان را برانگيخت . چاپ و نشر و ترجمه اين كتاب توسط انتشارات و مترجمان بزرگ در سطح جهان به همراه اعلام آمادگى برخى كمپانى‏هاى بزرگ فيلم سازى براى به پرده كشاندن اين رمان مى‏رفت تا مقدسات اسلامى در قالب هنر و ادبيات سخره دست ايادى استكبار سازد . در روز 25 بهمن 67 (مطابق 14 فوريه 1989) پيامى چند سطرى از پيرى روشن ضمير كه جز دغدغه دين و حاكميت قانون خدا در نهادش نمى‏گنجيد، تمام معادلات سياسى فرهنگى غرب را درهم شكست . متن پيام چنين بود:
باسمه تعالى
اناالله و انا اليه راجعون
به اطلاع مسلمانان غيور سراسرى جهان مى‏رسانم، مؤلف كتاب «آيات شيطانى‏» كه عليه اسلام و پيامبر و قرآن تنظيم و چاپ و منتشر شده است، همچنين ناشرين مطلع از محتواى آن محكوم به اعدام مى‏باشند . از مسلمانان غيور مى‏خواهم تا در هر نقطه كه آنان را يافتند، سريعا آن‏ها را اعدام نمايند تا ديگر كسى جرات نكند به مقدسات مسلمين توهين نمايد و هر كس در اين راه كشته شود شهيد است; ان شاء الله . ضمنا اگر كسى دسترسى به مؤلف كتاب دارد ولى خود قدرت اعدام او را ندارد، او را به مردم معرفى نمايد تا به جزاى اعمالش برسد . والسلام عليكم ورحمة الله و بركاته .
روح الله الموسوى الخمينى (2)
فراخوانى سفرا توسط اتحاديه اروپا از ايران، تشكيل كميته دفاع از سلمان رشدى، بر پايى راهپيمايى حمايت از رشدى و آزادى بيان، در لندن باز پس‏گيرى دعوت آلمان از ايران براى شركت در نمايشگاه كتاب، تحريك و تهديد دول عرب و كشورهاى اسلامى از سوى غرب براى ايستادگى در مقابل فتواى امام، و . . . سرنوشت فتواى حضرت امام و انزواى سياسى و اقتصادى ايران در جهان را در پرده ابهام قرار مى‏داد . امام باگام‏هاى استوار و آرام بر اجرا شدن حكم اعدام سلمان رشدى، حتى با امضا كردن تو به نامه، تاكيد كرد و در برابر غرب فرمود: «استكبار غرب شايد تصور كرده است از اين كه اسم بازار مشترك و حصر اقتصادى را به ميان بياورد ما درجا مى‏زنيم و از اجراى حكم خداوند بزرگ صرف نظر مى‏نماييم . . . .» (3)
در پى اين پيام، در اروپا «پالماگيانى‏» ناشر ايتاليايى الاصل كتاب آيات شيطانى مورد حمله قرار گرفت . در آسيا «مترجم ژاپنى كتاب آيات شيطانى‏» در توكيو به قتل رسيد . در افريقا عبدالله محمد، وزير فرهنگ و تبليغات سودان، صريحا فرياد زد: «شخصا حاضرم، چنانچه سلمان رشدى را در دستم قرار گيرد، خودم گردنش را قطع كنم .» (4)
سلمان رشدى در جايى مخفى، حتى مخفى از نگاه بيش‏تر اعضاى اينتليجنت‏سرويس انگليس، چون موشى فرومايه در لانه خزيد و حتى روزى كه براى گرفتن جايزه‏اش در لندن، در مدتى كوتاه و تحت‏حفاظت‏شديد، در انظار جمعى محدود حاضر شد با گريه و با جمله‏اى كوتاه به ناكارآمدى فشارهاى سياسى و فرهنگى و امنيتى جهان غرب گفت: «دوست داشتم به صورت عادى‏ترى در اين جا حضور به هم مى‏رساندم . دوست داشتم امشب بيش‏تر اين جا بمانم; اما در اين كشور آزاد، من آدم آزاد نيستم .» (5)
حمايت‏هاى همه جانبه جهان اسلام از فتواى قتل سلمان رشدى و حتى قرار گرفتن اين بند در بيانيه اجلاس هيجدهم وزراى امور خارجه كنفرانس اسلامى - «تمام كشورهاى اسلامى قويا كتاب كفرآميز شيطانى را محكوم كرده و نويسنده آن را به عنوان مرتد مى‏شناسند» (6) - جهان غرب را به انفعال كشاند . سفراى كشورهاى اروپايى به ايران بازگشتند و سلمان رشدى در تاريكى تنهايى باقى ماند . امام راحل (ره) كه در اعلام و اجراى حكم الاهى از هيچ قدرت سياسى، فرهنگى و نظامى جهان غرب واهمه نداشت، تنها در يك جا از واژه ترس استفاده كرد و آن ترس از ذبح احكام اسلامى و اجراى حدود الاهى در فرهنگ ديپلماسى است: «ترس من اين است كه تحليل گران امرزو ده سال ديگر بر كرسى قضاوت بنشينند و بگويند كه بايد ديد فتواى اسلامى حكم اعدام سلمان رشدى مطابق اصول و قوانين ديپلماسى بوده است‏يا خير و نتيجه‏گيرى كنند كه چون بيان حكم خدا آثار و تبعاتى داشته است و بازار مشترك و كشورهاى غربى عليه ما موضع گرفته‏اند، پس خامى نكنيم و از كنار اهانت كنندگان به مقام مقدس پيامبر و اسلام و مكتب بگذريم . (7) »
پى‏نوشت:
1 . رد شيطان، ژنرال مصطفى طلاس، ترجمه سعيد خاكرند، ص‏23و24 .
2 . صحيفه امام، ج‏21، ص‏263 .
3 . همان، ص 290 .
4 . رد شيطان . . . ، ص 17 .
5 . همان، ص 16 .
6 . سازمان كنفرانس اسلامى، مركز اسناد انقلاب اسلامى، ص 211 .
7 . صحيفه امام، ج 21، ص‏291 .