گفتم که خدا مرا مرادی بفرست...
پيامکهاي زندگي
* گفتم که خدا مرا مرادي بفرست. طوفان زدهام راه نجاتي بفرست. فرمود که با زمزمه يامهدي، نذر گل نرگس صلواتي بفرست.
* يادمان باشه دنيا زنگ آخر نيست. زنگ بعدي حساب داريم.
* زندگي مثل دوچرخهسواري است براي حفظ تعادل بايد حرکت کرد.
* دنيا سهاصل داره: 1. خاطرات 2. غم 3. عشق. با اولي زندگي کن و دومي را بهخاطر سومي تحمل کن.
* اگر تنهاترين تنهايان شوم باز خدا هست او جانشين همه نداشتنهاست.
* براي انسانهاي بزرگ بنبستي وجود ندارد چون بر اين باورند که يا راهي خواهند يافت يا راهي خواهند ساخت.
* تا حالا به کفشات نگاه کردي؟ با هم خاکي ميشن، با هم زير بارون خيس ميشن، جداييشون از همديگه غيرممکنه، هميشه باهمند و… کاشکي عاشقا هم همينطور بودند.
* آنچه هستي هديه خدا به توست و آنچه ميشوي هديه تو به خداوند، پس بينظير باش.
* شادي بزرگ زندگي انجامدادن کاري است که به گفته مردم از شما ساخته نيست.
* منتظر باش اما معطل نشو، تأمل کن اما توقف نکن، قاطع باش اما لجباز نباش، صريح باش اما گستاخ نباش، بگو آري اما نگو حتما، بگو نه اما نگو ابداً.
* مهم چهقدر زندگي کردن است نه چندسال زيستن.
* در روزگار قحطي عاطفه، لبخند مصنوعي هم نعمتي است.