نام رساله   : شادی و نشاط در زندگی یک مسلمان
مــقـــطــع   : کــارشنــــاســی
نـویسنـــده  : زهــرا  پوستچیان
استاد رهنمـا: سرکار خانم ضرابیها 


چکیده پایان نامه :
نویسنده در این رساله درصدد اثبات این فرضیه است که    «در دیدگاه اسلام و مکتب اهل بیت علیهم السلام شادی و نشاط از ویژگیهای آشکار خداباوری و از لازمه های دین داری است »:و همچنین تبیین اینکه   نگرش اسلام به شادی  و نشاط چگونه است ؟»
در فصل نخست به تبین کلیات و مفهوم و تعریف و عوامل  شادی از دیدگاه قرآن و وروایات پرداخته وشادی را به دو دسته کلی تقسیم نموده است شادی های  طبیعی و شادی های معنوی.
در فصل دوم ، ضرورت شادی از نگرش اسلام را مورد برر سی قرار داده و نتیجه گرفته است که نشاط و  شادى علاوه برآن كه آدمى را از تنبلى رهانیده اورا در پیمودن راه در جهت آرمان های ارزشی خود سرزنده و با نشاط و پر انرژی می سازد . و حتی می توان گفت که در قرآن شریف زندگى با نشاط وشاد را گاهی نعمت و رحمت خدا تلقى فرموده ، وگاهی نیز زندگى هميشه توأم با گريـه و زارى و نـاله را خـلاف رحمت و نعمت خداوند دانسته است و در بخش های این فصل به   شادی در قرآن ،  شادی در  سنت  و همچنین   روش هایی برای گسترش شادی درجامعه مسلمین از نگاه روایات ارائه می دهد و در پایان این فصل به  مقایسه هدف شادی در اسلام و غیر اسلام پرداخته است
فصل سوم این رساله اختصاص یافته است به  شادی آفرین هااز دیدگاه اسلام  و بر اساس تقسیمی که در باره شادی ها کرده است در بخش یکم به بیان گونه های طبیعی شادی آفرین هاو دربخش دوم به بیان گونه هایی از  شادی آفرین های معنوی پرداخته است .
در فصل پایانی  نگارنده در صدد   پاسخگویی  به برخی شبهات اساسی که امروزه در جامعه ایران اسلامی پرداخته و نخستین شبهةای که مطرح شده، اینکه   آیا شادی ها در اسلام محدودیتی دارند ؟و سپس  بایسته ها و نبایسته های شادی در اسلام را مورد بررسی قرار داده است . قسمت دیگر این فصل به بیان  تفاوت شادی های معنوی و دینی با شادی های  مادی و سکولار اختصاص یافته است  و به چهار تفاوت مبنایی اشاره کرده و در پایان به بررسی  جایگاه غم و اشگ در فرهنگ و ارزش های دینی پرداخته و در این قسمت بیان کرده است که گریه های معنوی انسان در برابر خداوند  سرچشمه گرفته ازبلند پروازی و میل به اوج گرفتن معنوی ونزدیکی به خداوند است  و همچنین گریه های آرمانی انسان  نیز ناشی از اراده او برای حرکت ویژه برای  آرمان مشترک است یعنی برخاسته از یک نو سرزندگی و بالندگی ویژه و این گریه با گریه های ناشی از درد و رنج ناشی از شکست و گرفتاری.