يک کاسه خالي بگذار روي آب مواج دريا و تماشا کن و ببين چگونه به رقص مي‌آيد، چرا؟ چون به دريا تکيه کرده است. در آخر هم عاقبت‌بخير شده و لبريز و سرشار از آب مي‌شود و در آغوش دريا جاي مي‌گيرد. توکل چيزي در همين مايه‌هاست. يعني وقتي به خدا که درياي لطف و لطافت است تکيه مي‌کني، چنان شاد و بانشاط مي‌شوي که به رقص، وجد و طرب مي‌آيي.
نيست کسبي از توکل خوب‌تر     (مولانا)

«تمثیلاتی از استاد محمد رضا رنجبر»