حاج ‏آقا رضا بهاءالدينى
از عواملى كه باورهاى اعتقادى انسان را سست مى ‏كند و مانع پيشرفت معنوى انسان مى ‏شود، شهرت هاى بيجا و بى‏ فايده است. علاقه به معروفيت و شوق به سر زبانها افتادن، نشانه ضعف ايمان و كمبودهاى روحى فرد است. آيةالله بهاءالدينى، بر اساس اين اعتقاد، از قبول مصاحبه ‏هاى تلويزيونى، معروفيت به مرجعيت، خريد منزل نزديك حرم مطهر حضرت معصومه(س) براى شناخته شدن بيشتر يا تهيه مُهر و داير كردن دفتر مراجعات براى مرجعيت، سر باز زد و هيچ كدام را قبول نكرد. گاهى كه با اصرار برخى ارادتمندان روبه ‏رو مى ‏شد، مى‏ فرمود: «بالاتر از اينها فكر كنيد. گيرم نام بنده بر سر زبانها افتاد. وقتى پيش خدا دستم خالى است، آن شهرت براى من چه سودى دارد؟ نام بنده موضوعيت ندارد».
گلشن ابرار، ج دوم، ص 964