هـر انـقـلابـى بـراى رسـيـدن بـه پـيـروزى مـراحـلى را سـپـرى مـى كـنـد. از جـمـله ايـن مـراحـل ، مـرحـله (ويـرانگرى)  است كه نقطه نهايى برانداختن نظام موجود و سرنگونى حكومت اسـت . قـيـامـهـاى قـم ، تـبـريز، يزد و ساير شهرستانها، حادثه هفده شهريور، هجرت امام به فـرانـسـه ، راهـپـيـمـايـيـهـاى عـظـيـم مـردم در روزهـاى عـيـد فـطـر و تـاسـوعـا و عـاشـوراى سـال 57، و ورود پيروزمندانه امام به كشور و… از جمله حوادث مهمى هستند كه پايه هاى رژيم شاهنشاهى را به شدت سست كردند و ما از آنها به عنوان نقاط عطف انقلاب اسلامى نام مى بريم و در اين درس به طور خلاصه آنها را مورد بررسى قرار مى دهيم .

شهادت فرزند امام ، آغاز مرحله جديد نهضت اسلامى

رژيـم شـاه بـا هـمـدسـتى رژيم عراق در اول آبان 1356 ه‍ . ش حاج سيد مصطفى خمينى فرزند بـزرگ حـضـرت امـام ـ ره ـ را كـه بـه گـفـته امام راحل اميد آينده اسلام بود به شهادت رساند. انگيزه آنها از دست زدن به اين جنايت وارد كردن ضربه روحى به امام و تنها گذاشتن ايشان و از بين بردن يكى از مخالفين جدّى نظام و ايجاد رعب و وحشت در بين ساير مخالفين بود.

امّا جنايت رژيم پهلوى نتيجه عكس داد: امام (ره)  اين شهادت را از الطاف خفيه الهى برشمردند و شـهـادت ايـشـان زمـيـنـه مـنـاسـبـى بـراى گـسـتـرش و تـبـيـيـن انديشه هاى امام شد بطورى كه گـويـنـدگـان و سخنرانان در مراسم بزرگداشت شهادت او بى پروا نام امام را برده و از مقام عـلمـى ، سـيـاسـى ، اهـداف و انـگـيـزه هـاى ايـشـان از مـبـارزه تجليل كرده و به تبعيت از امام شاه را عامل همه فسادها و بدبختى هاى كشور معرفى كردند.

شهادت حاج آقا مصطفى آتش انقلاب را فروزان كرد. تظاهرات ، راهپيمايى ها و افشاگريهايى كه در پى شهادت ايشان آغاز گرديد باعث آگاهى و از خودگذشتگى مردم شد بطورى كه به فـاصـله كـوتـاهـى سـراسـر ايـران يـكـپـارچـه بـه صـحـنـه مـبـارزه و خـروش ‍ مبدل گرديد.(57)

قيام نوزده دى قم

در تاريخ هفده دى ماه 1356 ه‍ . ش مقاله اى تحت عنوان (ايران و استعمار سرخ و سياه)  با نام مـستعار (احمد رشيدى مطلق)  در روزنامه اطلاعات به چاپ رسيد كه در آن به بهانه سالروز كشف حجاب جملات جسارت آميزى به روحانيت و به ويژه به شخص امام (ره)  به عنوان مخالفان ترقّى و پيشرفت و مرتجعينى كه نبايد مجال ابراز وجود و عقيده پيدا كنند، نوشته شد. انتشار اين مقاله كه با دستور مستقيم دربار تهيه شده بود، موجب اعتراض شديد و گسترده در سراسر كـشـور بـويـژه در حـوزه عـلمـيـه قـم شد بطورى كه هزاران نفر از طلاب و مردم با حركت دسته جمعى به طرف منازل مراجع اعتراض شديد خود را نسبت به اين اهانت به امام (ره) ، بيان كردند.

در نـوزده دى مـاه در تـظـاهـراتـى كـه بـه هـمـيـن مـنـاسـبـت در قـم بـر پـا شـده بـود عـده اى از تـظـاهـركـنـنـدگـان تـوسـط نـيـروهـاى رژيـم شـهـيـد و مـجـروح شـدنـد. بـه دنـبـال ايـن كـشـتـار وحـشـيـانـه تـا چـنـديـن روز حـوزه هـا و بـازار قـم تعطيل و تظاهرات پراكنده ادامه يافت .

قـيـام قـم مـثـل نورى در تاريكى درخشيد، فرياد رسايش سكوت مرگ آورآن روزگار را شكست و تـكـبـيـرهـاى بـه خـون نشسته فرزندان حوزه فراگير شد و اربعين هايى را به وجود آورد كه سـرانـجـام بـه پـيـروزى انـقـلاب انـجـامـيـد. امـام خمينى ـ ره ـ در پيامى به مناسبت نوزده دى ماه فرمودند:

من به ملت ايران با اين بيدارى و هشيارى و اين روحيه قوى و شجاعت بى مانند، نويد پيروزى مـى دهـم ، پـيـروزىِ تـواءم بـا سـربـلنـدى و افـتـخـار، پـيـروزى تـوام بـا استقلال و آزادى … و انقراض دودمان سياه روى پهلوى .

قيام 29 بهمن تبريز

در 29 بـهـمـن 56 حـركـتـى كـه از قـم شـروع شـده بـود در تـبـريـز تـبـديـل بـه مـوجـى خـروشـان شـد. در چـنين روزى در حالى كه هزاران نفر از مردم تبريز قصد داشـتـنـد در مـجـلس ختم شهداى قم شركت كنند با درهاى بسته مسجد روبرو شدند از اين رو بين مردم و نيروهاى رژيم زد و خورد در گرفت كه عده اى از تظاهركنندگان شهيد و مجروح شدند.

بدنبال كشته و مجروح شدن تظاهر كنندگان ، مردم عصبانى سينماها، مشروب فروشيها، بانكها و… را به آتش كشيده و تبريز را به صورت شهرى جنگ زده درآوردند. از اين تاريخ جنبش وارد مرحله جديدى گرديد.

قـيـام تـبـريـز زنـگ خـطـر مـجـدّدى بـراى رژيـم و اربـابـانـش بـود. بـه دنـبـال ايـن قـيـام ، رژيـم شـاه با تمام توان سعى كرد از هر راهى قيام مردم را خدشه دار كند و نهضت را از مسيرش منحرف نمايد. به همين جهت دستگاه تبليغاتى رژيم قيام مردم تبريز را به مـاركـسـيستهاى اسلامى ، كمونيستها و بيگانگان كه از خارج مرز وارد شده اند نسبت داد. گروهى ديـگـر نـيـز سـعـى مى كردند درخواستهاى مردم را كه در راءس آنها (سقوط پهلوى)  بود به (رعـايـت و عـمـل بـه قـانـون اسـاسـى)  تـبـديـل نـمـايـنـد. امـام خـمـيـنـى در پـيـامـى ضـمـن تجليل از مردم غيور آذربايجان فرمودند:

درود بـر مـردانـى كـه در مقابل دودمان بسيار خطرناك پهلوى قيام كردند و با فرياد مرگ بر شـاه خـط بـطـلان بر خرافه گويى او كشيدند… امروز شعارها در كوچه و برزن هر شهر و ده مـرگ بـر شاه است و هر چه عمال كثيف كوشش مى كنند كه جنايات را از مركز اصلى كه شاه است منحرف و به دولت يا ماءموران متوجه كنند كسى نيست كه باور كند.

اربعين هاى پى در پى و تداوم نهضت

در تـاريـخ ايـران سـال 1357 ه‍ . ش بـا هـيـچ يـك از سـالهـاى گـذشـتـه قـابـل مقايسه نيست .وحدت مردم ايران در اين سال ، تحت نام اسلام و با رهبرى امام مساله اى است كـه در تـاريـخ ايـران سـابـقـه نـداشـتـه اسـت . در چهلم شهداى تبريز شهرهاى يزد، كرمان ، شـيـراز، اصـفـهان ، جهرم و اهواز نيز به قيام پيوستند و با راهپيماييها و ازدحام در مساجد رژيم شاه را به انتقاد گرفتند ولى در يزد اين تظاهرات با كشتار وحشيانه مردم توسط رژيم رنگ ديـگـرى به خود گرفت . مردم خشمگين يزد در مسير راهپيمايى خود شيشه هاى چند بانك و سينما و… را شكسته و خواستار بازگشت امام از تبعيد، آزادى زندانيان و… شدند.

ابـعـاد نـهـضـت اسـلامـى در طول چند ماه كه با اربعين ها گسترش مى يافت به صورت يكى از مـسـائل و رويـدادهـاى مـهـمّ جـهـانـى درآمـده بـود. امام (ره)  نيز كه دامنه نهضت را روز به روز در حـال گـسـتـرش مـى ديـد، بر سازماندهى آن اصرار كرد. تا آن را از حالت پراكندگى خارج و يـكـپـارچـه و متمركز كند. لذا در پيامها و سخنرانيهاى خود به طور مكرر از شاه به عنوان مجرم اصـلى و عـامـل بدبختى ايران ياد كردند و به كسى اجازه ندادند كه با طرح شعارهاى منحرف كننده مردم را از مسير نهضت منحرف كند. در اين رابطه امام (ره)  فرمودند:

ملت اسلام و ملت ايران با اين آدم آشتى نخواهد كرد. اگر يك كسى بگويد (آشتى) ، اين خيانت اسـت اگـر شـما در نوشته يك حزبى ديديد… كه ما قانون اساسى مى خواهيم … اين خيانت است .

امـام راحـل (ره)  سـعـى داشـتـنـد علاوه بر اربعينها كه مناسبتهاى خوبى براى مبارزه عليه رژيم بـود از مـنـاسـبتهاى ديگر مثل اعلام عزاى عمومى نوروز 57، قيام پانزده خرداد، جشن نيمه شعبان و… نيز استفاده كرده و مردم را عليه رژيم بشورانند.

عيد فطر 57 و شتاب انقلاب

بـا آغـاز مـاه رمـضـان و برگزارى مجالس و محافل متعدّد در شهرهاى كشور نهضت اسلامى شتاب بـيـشترى به خود گرفت . بر اثر روشنگريهايى كه توسط سخنرانان و گويندگان مذهبى در ايـن مـاه در مـسـاجـد صـورت مـى گـرفـت ، تـظـاهـرات و راهـپـيـمـايـيـهـاى سراسرى در ايران شـكـل گـرفت . رژيم شاه نيز براى مقابله با تظاهركنندگان سعى مى كرد از هر طريق اعم از كـشـتـار، اعـلام حـكـومـت نـظـامـى ، ايـجـاد هرج و مرج و… تظاهرات مردم را سركوب كند ولى اين اعـمـال وحـشـيانه نتيجه عكس داد بطورى كه در عيد فطر 57 دريايى از انسانها پس از نماز عيد به خيابانها ريختند و خواستار برپايى حكومت اسلامى شدند.

در تـهـران نـيـز بـعـد از بـرگـزارى نـمـاز عـيـد فطر جمعيتى در حدود يك ميليون نفر دست به راهـپيمايى زدند و از چند سو مانند دريايى متلاطم به حركت درآمدند. صفهاى چند كيلومترى جمعيت از زن و مـرد و پـيـر و جـوان طـول و عرض خيابانها را پوشاندند. مردم با شعارهاى (نهضت ما حسينى است رهبر ما خمينى است)  و (مرگ بر شاه)  و گلباران ارتشى ها و… ثابت كردند كه مى خواهند خواستهاى خود را به كرسى بنشانند.

نماز عيد فطر سال 57 روزنه اميد و نقطه عطفى جديد در تاريخ مبارزات مردم و نهضت روحانيت بود كه بايد آن را طليعه رهايى ملت ستمديده ايران از قيد و بند قدرتهاى استعمارى و حكومت دست نشانده پهلوى دانست .

هفده شهريور 1357 ه‍ . ش

در پـى تظاهرات ميليونى عيد فطر، نهضت فراگير شد بطورى كه در فاصله بين عيد فطر و هـفـده شـهـريور مردم تهران هر روزه به خيابانها ريخته و خواستار الغاى رژيم شاهنشاهى و ايـجـاد حـكـومـت اسـلامـى مـى شـدنـد. روز هـفـده شـهـريـور نـيـز مـانـنـد روزهـاى قبل قرار بر راهپيمايى و تظاهرات بود.

شـاه كـه از تـظـاهـرات مـردم در روزهاى قبل به شدت ناراحت بود به فكر چاره افتاد. به همين دليـل ضـمن اعلام حكومت نظامى در تهران و چند شهر ديگر در روز هفده شهريور تصميم گرفت با يك كشتار وسيع مردم را مرعوب كرده و به خيال خام خود تا سالها شعله هاى نهضت را خاموش سـازد. صـبـح روز هـفـده شـهـريـور كـه اكـثـر مـردم از اعلام حكومت نظامى بى خبر بودند همانند روزهـاى گـذشـتـه در مـيـدان شهدا تجمع كرده تا راهپيمايى ديگرى ترتيب دهند كه ناگهان با مـشـاهده تانكها و توپها و ماءمورين مسلسل به دست حكومت نظامى غافلگير شدند. ماءمورين پس از چـنـد بـار اخـطـار از زمين و هوا مردم بى پناه را به رگبار بسته و انبوه جمعيت را مانند برگ درخـتـان بـه روى زمـيـن ريـختند. (سايرونس پرآم)  خبرنگار خارجى كه ترجمه كتاب او تحت عـنـوان (انـقـلاب ايـران و مـبـانـى رهبرى امام خمينى ـ ره ـ) به چاپ رسيده ، در مورد حادثه هفده شهريور مى نويسد:

ابـتـدا خاك اره هاى آغشته به بنزين را… آتش زدند… آنگاه آتش مسلسلها را گشودند: بى خبر، بـى امان و از همه سو، از زمين و از هوا. همه راههاى گريز، همه كوچه ها و خيابانهاى فرعى را بـا تـانـك و زره پـوش مسدود كردند تا كسى را توان گريختن نباشد. هدف نه پراكنده كردن مـردم بـود و نـه مـرعـوب ساختن همه گلوله ها به قصد كُشتن شليك مى شد. هنوز روز به نيمه نرسيده بود كه هزاران تن شهيد در خون پاك خود [غلتيدند].

كـشـتـار بـيـرحـمـانه و وحشيانه هفده شهريور جهان را تكان داد. نمايش پنجاه دقيقه اى فيلم اين حـادثـه آنـقـدر وحـشـتناك بود كه بسيارى از مردم اروپا و امريكا و ساير نقاط دنيا را در بهت و حـيـران فـرو بـرد، امـا در ايـران هـرگـز نـشـان داده نشد. امام خمينى ـ ره ـ پس از شنيدن اين خبر وحـشـتـناك در سه اعلاميه پياپى به تجليل از مردم شهيدپرور و تقبيح شاه جنايتكار پرداخت و فرمود:

اى كـاش خمينى در ميان شما بود و در كنار شما در جبهه دفاع براى خداى تعالى كشته مى شد. مـن بـه نـيـابـت از حـضـرت ولى عـصـر امـام زمـان (عـج)  بـه هـمـه مـسـلمـانـان جهان مصيبت چهارم شـوال 98 قـمـرى را خـاصـه به خانواده هاى داغدار تسليت مى گويم و در عين حال تبريك … ما به دنبال فداكاريها و عزاى سراسرى ، منتظر شادى ها هستيم .

رژيم شاه با كشتار هفده شهريور قصد داشت واقعه پانزده خرداد 1342 ه‍ . ش را تجديد كند و انـتـظـار داشـت كـه با اين كشتار شعله هاى انقلاب را به خاموشى بكشاند و ديكتاتورى خود را ادامـه دهـد. امـا ايـن آرزو هـرگـز تـحقق نيافت و به جاى اينكه مردم بترسند و به خانه هاى خود بـرونـد به خونخواهى و انتقام برخاستند بطورى كه نه تنها دستگاه رژيم بلكه شخص شاه را در هـم شـكـسـتـنـد. سفير انگليس در گزارشى كه يك هفته بعد از واقعه هفده شهريور نوشته راجع به وضع روحى و جسمى شاه آورده است :

… از تغييرى كه در وضع ظاهرى و رفتار او به وجود آمده متوحش شدم گويى آب رفته بود… چـنـيـن بـه نـظـر مـى رسـيـد كـه بـه كـلى خـود را بـاخته و تحت فشار روحى از پا در آمده است .

هجرت امام به فرانسه

با اوج گيرى انقلاب اسلامى ايران و شركت ميليونها نفر در راهپيماييها و تظاهرات ،رژيم شاه درصـدد بـرآمـد كه از تمامى امكانات براى خاموش كردن شعله هاى انقلاب استفاده كند. به همين جـهـت بـا كـمـك امـريـكـا، عـراق را متقاعد كرد كه در اين باره همكارى تنگاتنگى با ايران داشته بـاشـد. در ايـن راسـتـا رژيـم بـعـث عـراق كـوشـيـد سـكـوت را بـه امـام تحميل كند به همين دليل منزل ايشان را به محاصره درآورده و از ايشان خواستند كه از مصاحبه ، ايراد سخنرانى و صدور اعلاميه خوددارى كنند كه امام اين قيدها را نپذيرفتند. پس از آن كه اين اقدام بعثيها مؤ ثر واقع نشد به آزار و اذيت ياران امام دست زدند. امام خمينى ـ ره ـ كه مى ديدند رژيـم عـراق آزادى عـمـل را از ايـشـان گـرفته تصميم تاريخى خود را كه همان (هجرت)  بود گـرفـتـند و به صورت يك اقدام قاطع و غير قابل پيش بينى تمامى توطئه هاى دشمن را نقش بر آب كردند.

هـجـرت امام ـ ره ـ از عراق به سوى كويت و ممانعت آن دولت از ورود ايشان و حركت امام به سوى فـرانـسـه نـقـطـه عـطـفى در تاريخ معاصر است . امام خمينى ـ ره ـ پيش از سفر به فرانسه در فرودگاه بغداد اعلاميه تاريخى خود را صادر كردند. در قسمتى از اين اعلاميه آمده است :

پـيـش مـن مـكـان مـعـيـنـى مطرح نيست عمل به تكليف الهى مطرح است … سربلند باد مكتبى كه با فـداكارى خود قدم در راه پيروزى حق برداشت و سدهاى مانع از آن را يكى پس از ديگرى شكست و… عظمت پايمال شده به دست سلاطين ستمگر را بازيافت .

در پـى ايـن هـجـرت تـعـيـيـن كـنـنـده ، دنـيـا مـتـوجـّه ايـران شـد و امـام تـوانـسـتـنـد بـا اسـتـفـاده ازوسـايـل ارتـبـاط جـمـعـى دنـيا از طريق ايراد سخنرانيها و مصاحبه ها صداى مردم ايران را به گـوش جـهـانـيـان بـرسـانـند و در نهايت موفق شدند با رهبرى خردمندانه خود تمام توطئه هاى داخلى و خارجى را خنثى نمايند.

محرم ماه پيروزى خون بر شمشير

پـس از هـجـرت تاريخ ‌ساز امام ـ ره ـ به فرانسه چند حادثه مهمّ از جمله آتش كشيدن مسجد جامع كـرمـان ، حـادثـه سـيـزده آبـان و حـمله به بارگاه و صحن امام رضا7 رخ داد كه هر كدام نقطه عـطـفـى در تـاريـخ انقلاب اسلامى بودند ولى آنچه كاخ ستمشاهى را به لرزه درآورد و شكست ابرقدرتها را در مقابل كلمه حق به ثبت رساند مبارزات ماه محرم بود.

مـحـرم در تـاريـخ شـيعه تجسم خشم و خروش عليه ظلم و بيداد و قيام عليه ستمگران است . امام خـمـيـنـى بـا تـوجه به خصوصيات ماه محرم ، در پيامى تاريخى محرم را ماه پيروزى خون بر شمشير دانستند و به مردم ايران فرمودند:

بـا حـلول مـاه مـحـرم ، مـاه حـمـاسـه و شـجـاعـت و فـداكـارى آغـاز شـد. مـاهـى كـه بـه نـسـلهـا در طـول تـاريـخ راه پـيـروزى بر سر نيزه را آموخت … بر عموم ملت بپا خاسته است كه با تمام قـدرت مـخـالفـت خـود را بـا شـاه گـسـتـرش و ادامـه دهـنـد و او را از سـلطـه خطرناكش به زير كشند.

مـردم مـسـلمـان ايـران بـه پـيـروى از رهـبـرى انـقـلاب از شـب اول محرم به پشت بامها رفته و با نداى اللّه اكبر مبارزه را به شكلى جديد شروع كردند. اين تظاهرات به همراه راهپيماييها هر روز و هر شب ادامه داشت ضمن اينكه حكومت نظامى رژيم نيز هر روز تعدادى از تظاهر كنندگان را به خاك و خون مى كشيد.

شورانگيزترين مراسم و تظاهرات عليه رژيم در روزهاى تاسوعا و عاشورا به وقوع پيوست . در ايـن دو روز بـه طـور هـمـزمـان سـراسـر ايـران بـه خـروش عـليـه شـاه تـبـديـل شد. در تهران نيز سيل جمعيت در كمال نظم و انضباط بى سابقه به طرف ميدان آزادى به راه افتاد. فريادهاى كوبنده ميليونها تظاهر كننده كه خواستار برچيده شدن رژيم سلطنتى و بـرقـرارى حـكـومـت اسـلامـى بـودند پايه هاى رژيم را به لرزه در آورد و دنيا را به حيرت واداشـت . امام خمينى ـ ره ـ در اعلاميه اى ضمن تجليل از حركت ميليونى مردم در روزهاى تاسوعا و عاشورا فرمودند:

مـن هـمـزمان با راهپيمايى بزرگ شما در پيامى به سران دولتها اعلام نمودم كه رفراندوم اين دو روز بـراى هـيـچـكـس ابـهـامى نگذاشت كه ملت شاه را نمى خواهد و عدم رسميت او را با اكثريت قاطع قريب به اتفاق اعلام كرد.

بـه دنـبـال تـظـاهـرات مـيـليـونـى مـردم ايران در اين دو روز، روحيه شاه و طرفداران او بشدت تـضـعـيـف شـد و قدرت تصميم گيرى از او سلب گرديد. تظاهرات مكرر روزانه مردم سراسر ايران ، اعتصابات پى در پى وزارت خانه ها، مطبوعات ، فرهنگيان ، كارخانجات و بخصوص اعـتـصـاب شـركـت نـفـت كـه در مـوقـعـيـت حـساس رژيم را از لحاظ مالى در تنگنا قرار داده بود و تعطيل طولانى بازارها و بخصوص بازار بزرگ تهران و … اميد خاندان پهلوى را به ياءس تبديل كرد. بطورى كه شاه با تشكيل شوراى سلطنت و معرفى دولت بختيار در 26 دى ماه 57 بـه خـارج از كـشـور گـريـخـت . فـرار شـاه كـه با شادمانى بى اندازه مردم همراه بود يادآور سـخـنـان تـاريـخـى امـام در سال 42 بود كه فرمودند. (آقاى شاه ! كارى نكن كه وقتى از اين مملكت رفتى مردم شادى كنند!)

امـام خـمـيـنى در پيامهايى ضمن تبريك به مردم ، فرار شاه را طلوع فجر پيروزى دانستند و از مـردم ايـران خـواسـتـنـد بـه تـظـاهـرات پـرشـور خـود تـا مـحـو كـامـل رژيم ستمشاهى ادامه دهند و ضمن بى اعتبار خواندن شوراى سلطنت به نمايندگان مجلسين اخطار نمودند كه خانه ملت را ترك كنند و از نيروهاى نظامى و انتظامى هم خواستند كه به ملت بپيوندند و به مردم وعده دادند كه در اولين فرصت به ايران باز مى گردند.

دولت بختيار كه حضور امام (ره)  را در ايران مانع از انجام توطئه هايش مى ديد فرودگاهها را بـسـت تـا حـداقل سفر امام به تعويق افتد. در فاصله فرار شاه تا ورود امام (ره)  دو راهپيمايى بـزرگ و مـيـليـونـى اربـعين و 28 صفر و تحصن علما و روحانيون در مسجد دانشگاه تهران نيز صـورت گـرفـت كـه هـر كـدام پـايـه هـاى رژيـم شـاه را متزلزل تر كرد.

ورود امام به ايران و پيروزى انقلاب اسلامى

امـام خـمـيـنى ـره ـ سرانجام به رغم همه ممانعتها در تاريخ دوازده بهمن 1357 قدم در فرودگاه مهرآباد نهاد و در ميان استقبال بى سابقه 33 كيلومترى مردم وارد بهشت زهرا شد و با قاطعيت و صـلابـت و بـيـان مـواضـع صـريـح خـود امـكـان بـرنـامـه ريـزى و عـكـس العمل را از وابستگان رژيم كه در فكر توطئه بودند گرفت . ايشان در سخنرانى معروف خود در بهشت زهرا فرمودند:

مـا مـى گـويـيـم كـه خـود آن آدم [شاه ]، دولت آن آدم ، مجلس آن آدم تمام اينها غير قانونى است و اگـر ادامـه بـه ايـن بـدهـند اينها مجرمند و بايد محاكمه بشوند و ما آنها را محاكمه مى كنيم ! من دولت تعيين مى كنم ، من تو دهن اين دولت مى زنم ! من دولت تعيين مى كنم . من به پشتيبانى اين ملت دولت تعيين مى كنم .

در فـاصـله كـوتـاه ورود امـام خـمينى (ره)  تا پيروزى انقلاب ، تحولات عظيمى در كشوراتفاق افـتـاد كه سرانجام منجر به پيروزى انقلاب شد و بعدها دهه فجر نام گرفت . در اين فاصله كـوتـاه دولت مـوقـت از سـوى ايـشـان بـه مـردم مـعـرفـى گـرديـد، ضمن اينكه تعداد زيادى از پـرسـنـل ارتـش بـه انـقـلاب پـيـوسـتـنـد كـه نـمـود عـيـنـى آن رژه گـروهـى از پرسنل نيروى هوايى در نوزده بهمن و ملاقات با امام بود.

آخرين توطئه رژيم براى سركوب قيام ملت ايران كودتا بود. حكومت نظامى با صدور اطلاعيه اى در 21 بـهـمـن اعـلام كـرد كـه سـاعـت منع عبور و مرور شبانه از ساعت 5/4 بعداز ظهر الى 5 صـبـح مـى بـاشـد. قـرار بر اين بود كه در اين فاصله ارتش نقاط حساس شهر مستقر گشته ، سران انقلاب دستگير و اعدام گردند و انقلاب سركوب گردد. امّا فرمان تاريخى امام مبنى بر بـى اعـتـنـايـى بـه حـكـومـت نـظـامـى ايـن توطئه شوم را خنثى كرد. در قسمتهايى از اين اعلاميه تاريخى آمده است .

مـن بـا آنـكـه هـنـوز دسـتـور جـهـاد مـقـدس نـداده ام لكـن نـمـى تـوانـم تـحـمـل ايـن وحـشـيـگـريـها را بكنم و اخطار مى كنم كه اگر دست از اين برادركشى برندارند و لشـكـر گـارد بـه مـحـل خـودش برنگردد… تصميم آخر خود را به اميد خدا مى گيرم … اعلاميه امروز حكومت نظامى خدعه و خلاف شرع است و مردم به هيچ وجه به آن اعتنا نكنند.

بـه دنـبـال ايـن اعـلامـيـه حـكـومت نظامى توسط مردم شكسته شد و مردم به يكباره به خيابانها ريـخـتـنـد و بـا سـنـگـربـنـدى خـيـابانها عبور ستونهاى اعزامى ارتش را سد كرده و در برابر بازمانده هاى رژيم شاه به دفاع مسلحانه پرداختند به فاصله كوتاهى مقر فرماندهان ارتش ، پـليـس ، نـخـسـت وزيرى و … در محاصره نيروهاى انقلاب درآمد و نظاميان گروه گروه به مردم پيوستند.

سـرانـجـام روز سـرنوشت فرا رسيد در 22 بهمن 1357 نظام پوسيده 2500 ساله شاهنشاهى فرو ريخت و مبارزه پانزده ساله مردم مسلمان ايران به رهبرى امام خمينى (ره)  به ثمر رسيد و انقلاب شكوهمند اسلامى در ايران پيروز گرديد.

منبع: انقلاب اسلامی و انقلاب های جهان