حضرت امام، هيچ‏گاه كار امروز را به فردا موكول نمى‏كردند. كارها و زندگى و همه شئون و امور ايشان منظّم و مشخّص بود. در زندگى ايشان، هرچيزى سرجاى خود قرار داشت و هر كارى به دور از شتابزدگى و تأخير، در موعد مقرّر آن انجام مى‏گرفت. با كثرت كارها و تعدّد مسئوليتها و گزارشها و چيزهاى ديگر، هيچ نشانه‏اى از شلوغى و تراكم و كارهاى به جا مانده در زندگى ايشان، مشاهده نمى‏شد… بسيار اتفاق مى‏افتاد كه يك كتاب فقهى يا غير آن، مورد نياز امام قرار مى‏گرفت و ما آن را فراهم و تقديم مى‏كرديم. فردا صبح، انگار كه مهم‏ترين كارشان باشد، كتاب را به آورنده باز مى‏گرداندند. با آنكه صاحب كتاب - اگر ما بوديم يا هر كس ديگر - افتخار داشت كه يك كتابش را به حضرت ايشان تقديم كرده است.
در سايه آفتاب(يادها و يادداشتهايى از زندگى امام خمينى)، محمدحسن رحيميان، ص 187