العلم المنصوب

در این عبارت به امام عرض می کنیم شما نشانه ای هستید که خدا برای هدایت بندگانش نصب فرموده تا هم نشانه خدا و هم سبب هدایت ممکنات از اولین و آخرین شوید. بنابراین هر نوع هدایت در عالم صورت گیرد و هر کجا ظهور یابد از آن حضرت می باشد.

این المعد لقطع دابر الظلمة
کجاست آن کسی که برای برکندن
ریشه ظالمان و ستمگران مهیا و آماده گردیده.

بازگویی فضیلت های وجودی حضرت

یکی از وظایف منتظران این است که در هر مکان و به هر مناسبتی که سخنی از امام زمان(عج) به میان آورده می شود، از فضیلت ها، معجزه ها، کرامت ها و آثار وجودی ایشان بگویند. امام صادق علیه السلام به یکی از یاران خود به نام فضیل فرمود: آیا می نشینید و با یکدیگر گفت وگو می کنید؟ فضیل عرضه داشت: آری فدایت شوم. امام صادق علیه السلام فرمود: «همانا من آن مجالس را دوست می دارم؛ پس امر ما را احیا کنید. ای فضیل، خداوند رحمت کند کسی که امر ما را احیا نماید». رهرو راه انتظار در مجالسی که به نام آن محبوب دل ها تشکیل می شود، حضور می یابد تا ریشه های محبت او را در دل خود محکم تر کند. امام رضا علیه السلام فرمود: «هر کس در مجلسی بنشیند که در آن مجلس امر ما زنده می گردد، روزی که دل ها می میرد، دلش نخواهد مرد».

العلم المصبوب

مصبوب اسم مفعول از ماده “صبّ” است و “صب” به معنای ریزش است. “علم مصبوب” یعنی علم و دانش ریخته شده جهت استفاده خلق برای رشد و کمال به این معنا که تمام علوم الهی و اسرار ربانی و معارف حقیقی و هم آن چه از علوم که در کتب الهی جمع است نزد آن حضرت می باشد که خدا بر مردم مثل باران رحمت باریده است.

این المرتجی لازالة الجور والعدوان

کجاست آن یگانه کسی که برای برانداختن اساس ظلم و عدوان مورد امید و نظر (خلایق) است.

قال رسول الله:

صِنفانِ  مِن اهلِ النّار لم اَرَهُما : قوم معهم سِياطٌ كَاَذْنَابِ البَقَر يضربونَ بِها الناسَ ؛ و نِساءٌ كاسياتٌ عارياتٌ، مُميلاتٌ مائلاتٌ ، رؤوسهنَّ كَاَسنِمَهِ الْبُخْتِ المَائله؛ لا يَدْخُلَنّ الجنّه و لا يَجِدَنّ ريحَها، و انّ ريحها لَيُوجَدَ مِن مَسيرهِ كذا و كذا.

دو گروه از دوزخيان را من نديده ام : گروهي كه تازيانه هايي مانند دم گاو در دست دارند و مردم را با آن مي زنند ؛ و ( گروه ديگر) زناني هستند كه در حالي كه پوشيده اند اما برهنه اند ؛ كجراهه مي روند و ديگران را نيز به كج روي تشويق مي كنند ؛ سرهايشان همچون كوهان شتر فروهشته است . اينان به بهشت نمي روند و بوي بهشت را كه از فاصله چندان و چندان ( فاصله دور‌)‌ به مشام مي رسد ، ‌استشمام نمي كنند.

(ميزان الحكمه ؛ ويرايش سوم ؛ ج2 ؛ ص994)

پیوند: http://02nafar.blogfa.com/

سخنان گهربار امام پنجم امام محمد باقر

·         چيزي با چيزي بهتر از حلم با علم، در نياميزد.

·         تمامي كمال در فهم در دين، صبر بر ناگواري و اندازه نگه داشتن در مخارج زندگي است.

·         در هر قضاي الهي براي مؤمن خيري نهفته است.

·         هر آن كس كه ظاهرش بر باطنش بچربد، ميزان عملش سبك باشد.

·         دانشمندي كه از علمش استفاده شود، بهتر از هفتاد هزار عابد است.

·         (جايگاه) دوستي (خويش) را در دل برادرت، از ميزان دوستي خودت نسبت به او بفهم.

·         ايمان، دوستي و دشمني است.

·         چهار چيز از گنجهاي نيكويي اند: نهان داشتن نياز، پنهان داشتن صدقه، پوشيده داشتن درد و نهان داشتن مصيبت.

·         خداوند، دشنام گوي بي آبرو را دشمن مي دارد.

·         برترين عبادت، عفت و پاكي شكم و عورت است.

·         ايمان، اقرار و عمل است و اسلام اقرار بدون عمل.

·         چاپلوسي و حسد، از اخلاق مؤمن نيست مگر براي كسب دانش.

·         صله رحم، اعمال را تزكيه و اموال را نمو مي دهد. بلا را دفع، حساب را آسان و عمر را دراز مي كند.

·         تنبلي به دين و دنيا زيان مي رساند.

·         خداوند، آشكار سلام كردن را دوست مي دارد.

·         مؤمن برادر مؤمن است. نه دشنامش مي دهد، نه از وي دريغ مي كند و نه به او بدگمان مي شود.

·         چهره خرم و روي باز، وسيله دوستي و نزديكي به خداست و ترش رويي و بد برخورد كردن وسيله دشمني و دوري از خداوند.

·         هر كه راستگو باشد، كردارش پاكيزه است، هر كه خوش نيت باشد، روزي اش فزون است و هر كس با خانواده اش خوش رفتار باشد، عمرش افزايش مي يابد.

·         كسي كه با دست خويش حسد ورزيده و پايين دست خود را خوار بشمارد، بنده دانايي نيست.

منبع: تحف العقول، حسن شعبه حراني، به تصحيح علي اكبر غفاري

رسول خدا (ص ) فرمود:اى جابر زيارت كن قبر حسين عليه السلام را در كربلا، پس هر آينه كربلا پاره اى از بهشت است .

خدا هم طول عمر به جابر داد و موفّق گرديد قبر حسين را زيارت نمايد. يقينا حديث مشهور زيارت جابر در روز اربعين را حسين عليه السلام شنيده ايد.
اگر چشم بصيرتى باشد سزاوار است خاك كربلا را توتياى چشم كنيم . خاكى كه رسول خدا (ص ) به آن متبرّك مى شدند.

(پرتوى از عظمت حسين عليه السلام ص 84.)

قال الباقر ( علیه السلام):

«لو یعلم الناس ما فی زیاره الحسین (ع) من الفضل لماتوا شوقا و تقطّت انفسهم علیه حسرات»

« اگر مردم فضیلت زیارت امام حسین (ع) را می دانستند ، هر آینه از اشتیاق می مردند و از حسرت ؛ جان هایشان پاره پاره می شد»