سخنان گهربار امام پنجم امام محمد باقر

·         چيزي با چيزي بهتر از حلم با علم، در نياميزد.

·         تمامي كمال در فهم در دين، صبر بر ناگواري و اندازه نگه داشتن در مخارج زندگي است.

·         در هر قضاي الهي براي مؤمن خيري نهفته است.

·         هر آن كس كه ظاهرش بر باطنش بچربد، ميزان عملش سبك باشد.

·         دانشمندي كه از علمش استفاده شود، بهتر از هفتاد هزار عابد است.

·         (جايگاه) دوستي (خويش) را در دل برادرت، از ميزان دوستي خودت نسبت به او بفهم.

·         ايمان، دوستي و دشمني است.

·         چهار چيز از گنجهاي نيكويي اند: نهان داشتن نياز، پنهان داشتن صدقه، پوشيده داشتن درد و نهان داشتن مصيبت.

·         خداوند، دشنام گوي بي آبرو را دشمن مي دارد.

·         برترين عبادت، عفت و پاكي شكم و عورت است.

·         ايمان، اقرار و عمل است و اسلام اقرار بدون عمل.

·         چاپلوسي و حسد، از اخلاق مؤمن نيست مگر براي كسب دانش.

·         صله رحم، اعمال را تزكيه و اموال را نمو مي دهد. بلا را دفع، حساب را آسان و عمر را دراز مي كند.

·         تنبلي به دين و دنيا زيان مي رساند.

·         خداوند، آشكار سلام كردن را دوست مي دارد.

·         مؤمن برادر مؤمن است. نه دشنامش مي دهد، نه از وي دريغ مي كند و نه به او بدگمان مي شود.

·         چهره خرم و روي باز، وسيله دوستي و نزديكي به خداست و ترش رويي و بد برخورد كردن وسيله دشمني و دوري از خداوند.

·         هر كه راستگو باشد، كردارش پاكيزه است، هر كه خوش نيت باشد، روزي اش فزون است و هر كس با خانواده اش خوش رفتار باشد، عمرش افزايش مي يابد.

·         كسي كه با دست خويش حسد ورزيده و پايين دست خود را خوار بشمارد، بنده دانايي نيست.

منبع: تحف العقول، حسن شعبه حراني، به تصحيح علي اكبر غفاري