قال رسول الله:

صِنفانِ  مِن اهلِ النّار لم اَرَهُما : قوم معهم سِياطٌ كَاَذْنَابِ البَقَر يضربونَ بِها الناسَ ؛ و نِساءٌ كاسياتٌ عارياتٌ، مُميلاتٌ مائلاتٌ ، رؤوسهنَّ كَاَسنِمَهِ الْبُخْتِ المَائله؛ لا يَدْخُلَنّ الجنّه و لا يَجِدَنّ ريحَها، و انّ ريحها لَيُوجَدَ مِن مَسيرهِ كذا و كذا.

دو گروه از دوزخيان را من نديده ام : گروهي كه تازيانه هايي مانند دم گاو در دست دارند و مردم را با آن مي زنند ؛ و ( گروه ديگر) زناني هستند كه در حالي كه پوشيده اند اما برهنه اند ؛ كجراهه مي روند و ديگران را نيز به كج روي تشويق مي كنند ؛ سرهايشان همچون كوهان شتر فروهشته است . اينان به بهشت نمي روند و بوي بهشت را كه از فاصله چندان و چندان ( فاصله دور‌)‌ به مشام مي رسد ، ‌استشمام نمي كنند.

(ميزان الحكمه ؛ ويرايش سوم ؛ ج2 ؛ ص994)