قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
اذا اَرادَ اللهُ عزّ و جل بِعبدٍ خَیراً فَقَّهَهُ فی الدِّینِ و زَهَّدَهُ فی الدُّنیا و بَصَّرَهُ بِعُیُوبِ نَفسِهِ.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند :
هر گاه خداوند خوبی بنده ای را بخواهد ؛ او را در دین فقیه و آگاه گرداند ؛ به دنیا بی اعتنایش کند و بینای عیب هایش سازد.
(بحار الانوار ، ج77، ص8)

پیامبر همراه اصحاب خویش از کوچه‌های مدینه می‌گذشتند و با یاران خویش مشغول گفت‌وگو بودند. در بین راه گروهی از کودکان را دیدند که مشغول بازی هستند. پیامبر طبق سنت خویش به آنها سلام کردند و به روی آنان لبخند زدند. کودکان شادمان و خوشحال از توجه پیامبر از بازی دست کشیدند و به‌ سوی ایشان شتافتند تا مورد ملاطفت و محبت ایشان قرار گیرند؛ چراکه عادت کرده بودند هرگاه پیامبر از کنار آنها بگذرد با ایشان بازی کند، و یا دست نوازش بر سر آنها بکشد. حتی اگر پیامبر به یک سلام هم به آنان اکتفا می‌کرد برای آنها مایة شادمانی بود زیرا خود را مورد توجه می‌دیدند، آن هم توجه مردی بزرگ مثل پیامبر عظیم‌الشأن.

ادامه »

پیوند: http://www.leader.ir

صبح بي‌تو رنگ بعد از ظهر يك آدينه دارد
بي تو حتي مهرباني حالتي از كينه دارد
بي تو مي‌گويند تعطيل است كار عشق‌بازي
عشق اما كي خبر از شنبه و آدينه دارد
جغد بر ويرانه مي‌خواند به انكار تو اما
خاك اين ويرانه‌ها بويي از آن گنجينه دارد
خواستم از رنجش دوري بگويم، يادم ‌آمد
عشق با آزار خويشاوندي ديرينه دارد
در هواي عاشقان پر مي‌كشد با بي‌قراري
آن كبوتر چاهي زخمي كه او در سينه دارد
ناگهان قفل بزرگ تيرگي را مي‌گشايد
آن كه در دستش كليد شهر پر آيينه دارد 
قیصر امین پور

امیر المومنین - علیه السلام - در توصیف نحوه پیروی خود از پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله و سلّم -کلام نغز و زیبا و پرمعنایی فرمودند.طبق نقل سیّد رضی (ره) گردآورنده کتاب نهج البلاغه -که به برادر قرآن مشهور است – حضرت امیر در خطبه 190(خطبه قاصعه)* ، طولانی ترین خطبه نهج البلاغه ،می فرماید: « وَ لَقَد كنتُ أتَّبِعُهُ إتّباعَ الفَصیلِ أَثَرَ أُمّه» :  من دنبال پیغمبراكرم (صلّی الله علیه و آله) می رفتم ؛ همانگونه که بچه شتر دنبال مادرش می رود  و جای پای مادرش را دنبال میکند.»

کسانی که شتر ماده و بچّه اش را در حال رفتن در بیابان دیده اند میگویند که یک جای پا بیشتر وجود ندارد و بچّه شتر پایش را دقیقاً جای پای مادرش میگذارد و مطلب جالب دیگر اینکه بچّه شتر حتّی سر خود را بالا نمی آورد بلکه تمام همّ و غمّش دنباله روی جای پای مادرش است و آنقدر به مادرش اعتماد دارد که هر مسیری را که او برود بی دغدغه پا در جای پایش بگذارد. در دعای ندبه هم در توصیف پیشوای شیعیان آمده است: یحذوا حذو الرسول صلّی الله علیه و آله: پایش را جای پای پیامبر می نهاد.

دو پیرو/یک مدال/دو سرنوشت
1- سلمان محمّدی (فارسی) :در تاریخ آمده است که زمانی که غاصبان جانشینی پیامبر اکرم به خانه حضرت علی- علیه السلام- برای گرفتن بیعت یورش بردند و  درب خانه را آتش زدند ؛ و امیر المومنین علیه السلام را دست بسته به مسجد آوردند ؛ یکی از افراد پیرامون  حضرت سلمان بود . نحوه عملکرد سلمان در این فتنه عبرت آموز است ؛ سلمان دست بر قبضه شمشیر غلاف شده خود گرفته بود( آمادگی کامل داشت ) ولی نگاهش به چشمان حضرت علی علیه السلام دوخته شده بود تا هر وقت ایشان اجازه دهد شمشیر بکشد و بدون اجازه او گامی بر ندارد و همین خصلت و رویه او بود که او را مفتخر به مدال جاودانه «منّا أهل البیت» (1) نمود.
2- زبیر ، پسر خاله حضرت علی علیه السلام: او نیز در این فتنه و آزمون بزرگ امّت اسلامی حضور داشت و بی توجّه به خواست امیر المومنین علیه السلام شمشیر کشید و باعث بوجود آمدن درگیری و در پی آن خلع سلاح شدنش توسط غاصبان حکومت اسلامی شد. همین روحیه هم باعث شد که در آخر مدال « منّا أهل البیت» (2)خود را از کف بدهد و در جبهه مقابل حضرت علی علیه السلام در جنگ جمل قرار گیرد.

از حضرات معصومین – علیهم السلام- میخواهیم که ما را از همگامان خود قرار دهند نه یک گام جلوتر و نه یک گام عقب تر.( قسمتی از زیارت جامعه کبیره)

پی نوشت

(1) اشاره به فرمایش پیامبر- صلی الله علیه و آله- در مورد سلمان فارسی

على (ع) فرموده است: وقتى محيط اجتماع آلوده و ناپاك شد سجاياى انسانى و فضائل اخلاقى بى‏رونق و زيان آور مى‏شود و بر عكس رذائل و ناپاكى در جامعه رايج و سودبخش مى‏گردد .
(ابن ابى الحديد، ج‏20، كلمه‏125، ص‏270)

مردى به حضرت امام حسن (ع) عرض كرد دخترى دارم به نظر شما با كه وصلت كند؟
فرمود: با كسى كه متقى و با ايمان باشد . چه اگر او را دوست‏بدارد مورد احترامش قرار مى‏دهد و اگر دشمنش بدارد، به وى ستم نمى‏كند .

(المستطرفات، جلد2، ص‏218)

    هیچکس به من نگفت :
که شما مهربان ترین فرد عالم هستید ؛ هزاربار مهربانتر از مادر و قتل و کشتار از روش شما به دور است. مگر نه این است که قرار شده بر سیره و روش جد بزرگوارتان رسول مهر و رحمت عمل کنید که در فتح مکه ، با اینکه قدرت داشت ، از همه گذشت از همان کسانی که او و یارانش را آزرده بودند.
مگر نه این است که شما خود را رحمت گسترده الهی معرفی کرده اید و در دعای ندبه ، همگی ما آن رأفت و مهربانی و دعای خیر را از شما طلب می کنیم.
من نمی دانستم که شما پدری مهربان ، همدم و مونسی دلسوز و رفیقی خیرخواه هستید و چقدر دیر فهمیدم که شما یار بی کسان ، طبیب دردمندان ، راهنمای گمشدگان و انیس غریبانی.
و من چقدر دیر دانستم که شما نمایانگر صفات خدایی ؛ و مهربانی تنها یکی از صفات اوست ، که در شما نورافشانی می کند.
من تازه شنیده ام که شما با غم ما غمناک و با شادی ما ، شاد می شوی و نسبت به ما از خودمان ، مهربان تر و دلسوزتری و صلاح مرا بهتر از خودم می دانی و به سعادت و کمالم مشتاق تر از خودم هستی. کاش این مهربانی را از نوجوانی درک می کردم تا حال ، دیگر قلبم انیس و مونس این غربت و تنهایی می شد.

حسن محمودی

رعایت حقوق آن حضرت
ادای حق امام پس از خدا و رسول، از همه حقوق مهم تر است. در روایت آمده «هر حقی که برای خدای تعالی است، از آنِ ما (امامان) است». در روایت دیگری نیز قدر و منزلت مؤمن نزد امام علیه السلام ، به میزان منزلت امام نزد فرد مؤمن دانسته شده است. حق امام حقی نیست که بتوان آن را با دنیا و هر چه در آن است، مقایسه کرد. حقوق امام که در برخی توقیعات مبارکه و دعاها و زیارات شریفه از آن سخن به میان آمده، رعایت حق امامت او، مواظبت بر اطاعت او، نرنجانیدن قلب مبارک او، پاسداری از آرمان های او، مجاهدت در راه دفاع از او و جان نثاری در راه تحقق خواسته های اوست.

این صدر الخلایق ذو البر و التقوی

کجاست آن که پیشوا و صدر نشین آفریدگان و اهل نیکوکاری و تقوا است.