خدا حاج اسماعيل آقاي دولابي را رحمت کند. ايشان مي‌فرمودند: اگر خواستيد امتحان کنيد چه کساني به مقام اخلاص رسيدند؛ يعني کارشان فقط و فقط براي خداست، ببينيد چقدر نسبت به مراقبه‌ اين که گناه نکنند، جدي هستند. هر چقدر آن‌ها نسبت به اين مطالب جدي شدند، بدانيد طبعاً نسبت به مقام اخلاص نزديکترند. اين حال مخلصين عالم است!
پس راه رسيدن به اخلاص، اين سر الهي از ديدگاه مولي‌الموالي(ع) اين است: گناه نکن، به اخلاص مي‌رسي!
چه زماني انسان به کمال اخلاص مي‌رسد و مقام مخلَصين عالم را پيدا مي کند؟ - إنشاءالله عرض مي‌کنيم که اگر کسي به مقام اخلاص رسيد، چه خصوصياتي براي او به‌وجود مي‌آيد. يکي اين است که روايات ما مي‌فرمايند: آسمان‌ها بر او سجده مي‌کنند «وَ السمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ بِيَدِ الْمُخْلِص» - در فرمايش ديگري، حبيب خدا، طبيب دل‌ها، محمد مصطفي(ص) مي‌فرمايند: «تَمَامُ الْإِخْلَاصِ اِجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ» آن موقعي که از محارم الهي اجتناب کند!
يعني مقام اخلاص به ذکر و دعا نيست. فقط به اين است که انسان گناه نکند و دوري از محارم داشته باشد. در اين صورت است که پروردگار عالم آن سر الهي خودش يعني اخلاص را به او مرحمت مي‌کند.
در جلسات قبل عرض کرديم که چرا پروردگار عالم، اخلاص را به عنوان سر گفته و چيز ديگري را به عنوان سر بيان نفرموده است. به آن مباحث مراجعه بفرماييد. مگر آن سر عظماي حضرت حق را - با آن تعابير و مسائلي که اولياء هم تمثيل‌هايي زدند و عرض کرديم - به هر کسي مي‌دهند؟! اگر بنا بود سر را به همه بدهند که ديگر سر نمي‌شد. به چه کسي مي‌دهند؟ به آن کسي که گناه نکند و از محارم دور باشد. آن‌وقت ببيند که چقدر ذوالجلال والاکرام درب‌ها را براي او باز مي‌کند.
درس اخلاق آيت الله روح الله قرهي