اسلام، به عنوان دين محبت،(1) بيشترين نقش را در سازندگى جامعه آرمانى اسلامى براى «محبت» در نظر گرفته است. از اين‏رو مجموعه بايدها و نبايدهاى خود را در مسيرى تنظيم كرده، تا ببيند درخت جامعه به بار دوستى و مهر نشسته است. اسلام مى‏خواهد از يك پيرو، يك محبوب بسازد: محبوب خدا، محبوب خود و محبوب مردم و در يك كلمه «محبوب قلبها».
اين پيرو، كسى است كه همه دوستش دارند، دوست دارند با او دوست شوند و دوستيهايشان پاينده باشند. با ديدن او به شوق آيند و در صرف عمر و مال، در كنار او مضايقه نكنند.
به راستى، راز محبوب شدن چيست؟ و بايد از چه عواملى كمك گرفت تا به محبوبيت رسيد؟
محبوب خدا
كسى محبوب خداست كه خدا محبوبش باشد(2) و آن‏گاه كه خدا محبوبش شد آنچه را مى‏پسندد كه محبوبش بپسندد و به قول شاعر: «پسندد آنچه را جانان پسندد». آن مى‏گويد و آن مى‏كند كه محبوبش دوست دارد و محبوب، وقتى دوستى و محبت او را به خودش دريافت، او را محبوب خود مى‏كند و عاشقش مى‏شود و به كمالش مى‏رساند.
پس اين دوستى، دو طرفه است. وقتى انسان، محبوب خدا خواهد شد كه خدا محبوب او شده باشد و زمانى كه مى‏خواهد دريابد آيا محبوب خدا هست يا خير، مى‏تواند به قلب خود بنگرد.(3) اگر خدا محبوب قلب او بود و يادش مانند ياد معشوقى دل‏آرام، لذّت بخش لحظات زندگى او شد، آن‏گاه بايد بداند كه خدا نيز دوستش دارد. وقتى خدا بنده‏اى را دوست داشت به او نعمت مى‏بخشد و به فرمانبرى خود، توفيقش مى‏دهد و به آنچه پسنديده اوست هدايتش مى‏كند.(4)
محبوب خدا شدن، مقامى است كه بنده بايد با هدايتجويى از خدا، آن را به دست آورد و در اين راه از عوامل رساننده به اين مقام والا، مدد جويد.

سيد محسن موسوى