آیت‌الله احمدی میانجی
یکی از علمای بزرگوار، آیت‌الله میانجی را دعوت کردند تا در مکه مکرمه پاسخ‌گوی حجاج بیت‌الله‌الحرام باشند. ایشان پاسخ منفی دادند. فرزندانش به او گفتند که آقا! چرا قبول نمی‌کنید؟ ایشان فرمودند: چون مادرتان مریض است و من باید از او پرستاری کنم. فرزندان گفتند ما از مادر پرستاری می‌کنیم، شما به مکه مشرف شوید. ایشان فرمودند: نه، من خودم باید پرستاری کنم. بیم این دارم که مادر شما تقاضایی داشته باشد و خجالت بکشد از شما درخواست کند.
نشریه خانه خوبان شماره 3
پیوند: http://www.radiomaaref.ir/shownews.aspx?id=20606
نوروز، يعني روز نو. روز اولين فصل بهار، مثل خود فصل بهار يك امر واقعي و تكويني است، و به جمشيد ارتباط ندارد. خدا مي‌داند چند هزار يا چند ميليون سال پيش از جمشيد بوده است.
محضر مبارك مرجع عاليقدر شيعه حضرت آيت الله العظمي صافي گلپايگاني مدظله العالي.
احتراماً بفرماييد نظر شرع مقدس درباره نوروز چيست؟ و آيا مي‌توان آن را به عنوان عيد تلقي كرد؟
اعياد شرعي و مذهبي بزرگ اسلامي، عيد فطر و عيد قربان و عيد غدير و روزهاي ولادت حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله و ائمه معصومين عليهم السلام است.
در عيد نوروز هم اگر مؤمنين برنامه‌هاي ديني، مانند ديدار با برادران مؤمن يا عيادت بيماران و رسيدگي به‌حال مستمندان داشته و برنامه‌هاي بدآموز نداشته باشند مناسب است.
در حديث است «كُلُّ يَوْمٍ لَا يُعْصَى اللهُ فِيهِ فَهُوَ يَوْمُ عِيدٍ»(1) ؛ هر روزي كه در آن معصيت خدا نشود، آن روز عيد است.
نوروز، يعني روز نو. روز اولين فصل بهار، مثل خود فصل بهار يك امر واقعي و تكويني است، و به جمشيد ارتباط ندارد. خدا مي‌داند چند هزار يا چند ميليون سال پيش از جمشيد بوده است. از آيات خدا است كه زمين دوباره بعد از موتش و خشك‌شدن گياه‌ها زنده مي‌شود، و چنان‌كه در قرآن مجيد ميفرمايد «اعْلَمُوا أَنَّ اللهَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها»(2) و محتمل است غسل يا هر عبادت ديگري به همين مناسبت باشد.والله العالم انشاء الله موفق باشيد
پیوند: http://farsi.khamenei.ir/hadis-content?id=10856
روایت اول: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَعالی لَيَحْفَظُ مَنْ يَحْفَظُ صَدِيقَه»
روایت دوم: «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَا تُفَتِّشِ النَّاسَ فَتَبْقَى بِلَا صَدِيق»
دو روايت كوتاه:
فى الكافى، عن الصّادق (عليه‌السّلام)، قال: «انّ اللَّه تعالى ليحفظ من يحفظ صديقه»؛ [حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام فرمودند:] خداى متعال حفظ ميكند آن كسى را كه رفيق خود را حفظ كند. [البته] مراد، حفظ جسمانى نيست فقط - حالا آن هم يكى از مصاديقش ممكن است باشد - يعنى آبروى او را حفظ كند، شخصيت او را حفظ كند، جهات او را حفظ كند [و] مراعات كند. خدا يك چنين كسى را حفظ ميكند. اين پيوندهاى برادرى و رفاقت و انس و اخوت، در اسلام اينقدر اهميت دارد. شما ملاحظه‌ى رفيقتان را ميكنيد، او را حفظ ميكنيد، خداى متعال در پاداش اين عمل، شما را حفظ ميكند. البته حفظ كردن رفيق معناش اين نيست كه انسان از گناه او، از خطاى او دفاع كند؛ كما اينكه در اين كارهاى حزبى و جناحى و خطى و اين چيزها معمول است كه اگر خطائى هم از كسى سر بزند، چون با آنها هم‌جبهه است، هم‌خط است، هم‌حزب است، هم‌گروه است، بايد بايستند پايش دفاع كنند؛ نه، اين مراد نيست؛ اين حفظ او نيست؛ اين در واقع مخذول كردن او، بدبخت كردن اوست و خود؛ بلكه مراد، حفظ آبروى مؤمنى است كه برادرى ايمانى با انسان دارد. جامع، برادرى ايمانى است. اين يك روايت.
يك روايت ديگر هم باز از كافى است، از امام صادق (عليه الصّلاة و السّلام)؛ ميفرمايد كه: «لا تفتّش النّاس فتبقى بلا صديق»؛ در كارهاى مردم ريز نشو، تفتيش نكن، جزئيات را دنبال نكن. دنبال پيدا كردن عيوب ريز و درشت افراد نباش. اگر اينجور باشد، بدون رفيق خواهى ماند. يعنى هر كسى بالاخره يك عيبى دارد ديگر. اگر بخواهى همين‌طور ريز بشوى، تفتيش كنى، دنبال كنى، كسى برايت باقى نميماند
بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحيم
يا مقلّب القلوب و الأبصار يا مدبّر اللّيل و النّهار يا محوّل الحول و الأحوال حوّل حالنا الى احسن الحال.
اللّهمّ كن لوليّك الحجّة بن الحسن صلواتك عليه و على ءابائه فى هذه السّاعة و فى كلّ ساعة وليّا و حافظا و قائدا و ناصرا و دليلا و عينا حتّى تسكنه ارضك طوعا و تمتّعه فيها طويلا.
اللّهمّ اعطه فى نفسه و ذريّته و شيعته و رعيّته و خاصّته و عامّته و عدوّه و جميع اهل الدّنيا ما تقرّ به عينه و تسرّ به نفسه.
تبريك عرض ميكنم عيد نوروز و فرا رسيدن سال نو را به همه‌ى هم‌ميهنان عزيز در سراسر كشور، و به همه‌ى ايرانيانى كه در هر نقطه‌اى از دنيا سكونت دارند، و به همه‌ى ملتهائى كه عيد نوروز را گرامى ميدارند؛ بالخصوص تبريك عرض ميكنم به خانواده‌هاى عزيز شهيدان، به جانبازان، به خانواده‌هاشان، به همه‌ى ايثارگران، به همه‌ى فعالان عرصه‌هاى مختلف. آرزو ميكنم و دعا ميكنم كه خداوند متعال براى ملت ايران بهروزى، شادى، نشاط و دلِ خوش در اين سال جديد مقدر بفرمايد و بدخواهان اين ملت را در اهدافشان، در تلاشهاشان ان‌شاءاللّه ناكام كند.
آیت‌الله حائری شیرازی
بچه اگر از همان طفولیت هم غیبت بکند، نباید بگویید هنوز که مکلف نشده است و یا هنوز تکلیف بر عهده‌اش نمی‌باشد. نه، عادت می‌کند. چه‌طور بچه اگر قبل از تکلیف سیگار بکشد و یا معتاد شود قبول نمی‌کنید که بگویید چون بچه است و هنوز مکلف نیست، چه اشکالی دارد که هروئینی شود! یا چون هنوز مکلف نیست، تریاکی یا سیگاری بشود اشکالی ندارد! نه، شما می‌گویید چه فرقی می‌کند انسان است وقتی که عادت کند ضایع می‌شود. این هم عادت به کار بدی است. بچه که انجام بدهد دیگر بدتر است. غیبت چه فرقی با آن‌کارها دارد؟ اگر بچه به یک کار بدی معتاد شد و وقتی هم که بزرگ شد دیگر نتوانست آن‌کار را ترک کند چه‌قدر از پدر و مادری که جلوی او را نگرفته‌اند، ناراحت می‌شود؟
مجله خانه خوبان-شماره4
آیت‌الله ابراهیم امینی
فرزند، ثمرة مشترک ازدواج زن و مرد است. هر دو نفر در پیدایش کودک دخالت داشته‌اند و در منافع و زیان‌هایش نیز شریک هستند؛ بنابراین، بچه‌داری نیز یک وظیفه مشترک زن و شوهر است، نه وظیفه زن تنها. درست است که مادران با میل و رغبت از بچه نگهداری می‌کنند و امور نظافت و تر و خشک‌کردن و تغذیه و شیردادن و دیگر امور مربوط به کودک را از جان‌ودل می‌پذیرند و…؛ لیکن شوهر هم نباید فداکاری‌ها و زحمات همسرش را نادیده بگیرد و بگوید: بچه‌داری وظیفة زن است. وقتی دید بچه آرام نمی‌گیرد مادر را با بچه بگذارد و خودش برود در اتاق دیگر راحت بخوابد. نه، برادر! این بچه مشترک بین شماست، پرستاری و نگهداری از او نیز یک وظیفه مشترک است. مگر تو عاطفه و وجدان نداری؟ آیا این رسم زن‌داری و مهر و صفای خانوادگی است؟ اگر تو روز کار کرده و خسته هستی، همسرت نیز در تمام روز به کارهای خانه‌داری اشتغال داشته و خسته است. اگر تو خوابت می‌آید او نیز خوابش می‌آید. اگر جیغ و شیون‌های بچه اعصاب تو را خسته می‌کند، مادر بیچاره هم همین‌طور است لیکن جز تحمل چاره‌ای ندارد… مقداری از شب را تو بخواب و همسرت از بچه پرستاری کند، آن‌گاه تو از بچه پرستاری کن و همسرت بخوابد.
مجله خانه خوبان-شماره4
استاد فاطمی‌نیا
نقل است که مرحوم آقاشیخ رجبعلی خیاط(رضوان‌الله‌علیه) با عده‌ای به کربلا مشرف شده بودند. در میان آنان یک زن و شوهری بودند. یک‌روز که از حرم پس از انجام زیارت بیرون آمده و برمی‌گشتند، این زن و شوهر با فاصلة قابل ملاحظه‌ای از شیخ و در پشت سر ایشان راه می‌رفتند… در میان راه در ضمن صحبتی که بین آنها می‌شود، آن خانم یک نیشی به شوهرش زده و سخنی آزاردهنده به وی می‌گوید. هنگامی‌که همه وارد منزل و آن محل استراحت می‌رسند و آقا شیخ رجبعلی به افراد زیارت قبولی می‌گوید، به آن خانم که می‌رسد می‌فرماید: تو که هیچ، همه را ریختی زمین! آن خانم می‌گوید: ای‌آقا! چطور؟! من این همه راه آمده‌ام کربلا، مگر من چکار کرده‌ام؟! فرمود: از حرم آمدیم بیرون، نیشی که زدی، همه‌اش رفت! یعنی همة نور معنوی و فیوضاتی که از زیارت کسب کرده بودی، با این عملت از بین بردی!
در مسائل ملايمت و جهت رحمت ، بيشتر از خشونت تاثير مىكند . من در زمان اختناق رضاخانى وقتى در مدرسه فيضيه صحبت مىكردم، آن گاه كه از جهنم و عذابالهى بحث مىكردم همه خشكشان مىزد . ولى وقتى از رحمتحرف مىزدم مىديدم كه دلها نرم مىشود و اشكها سرازير مىگردد و اين تاثير رحمت است، با ملايمت انسان بهتر مىتواند مسائل را حل كند تا با شدت .
(صحيفه نور، ج18، ص153)
ايمان
آن را كه زمين و آسمانش جا نيست
بر عرش برين و كرسيش ماوا نيست
اندر دل عاشقش بگنجد اى دوست
ايمانست اين و غير از اين معنا نيست
(ديوان امام خمينى)
آن‌گاه كه نَفَس او به شماره افتاده بود، دوست فقيه و دانشمندش ابوالحسن على بن عيسى، بر بالين وى حاضر آمد و با اندوهى بسيار، دست نوازش بر سر و رويش كشيد.
مرد بيمار با كلماتى بريده بريده از دوست دانشمند، مسئلهاى پرسيد. دوستش گفت: «اى دوست گرامى! اكنون در چنين حالت ضعف و بيمارى جاى اين پرسش است؟». بيمار با اعتراض گفت: «اى برادر! كدام يك از اين دو امر، بهتر است: اين مسئله را بدانم و بميرم يا نادانسته و جاهل درگذرم؟».
على بن عيسى مسئله را بازگفت و سپس بيمار را با خانوادهاش تنها گذاشت. هنوز چند قدمى دور نشده بود كه شيون از خانه بيمار برخاست. چون سراسيمه بازگشت، بيمار، چشم از جهان فروبسته بود!
ابوريحان بيرونى يكى از بزرگترين رياضيدانان و منجّمان و جغرافيدانان و فيلسوفان ايران است كه تاكنون پا به عرصه وجود نهادهاند.
سيماى فرزانگان، لطيف راشدى، ص 91
