آیت‌الله ابراهیم امینی
فرزند، ثمرة مشترک ازدواج زن و مرد است. هر دو نفر در پیدایش کودک دخالت داشته‌اند و در منافع و زیان‌هایش نیز شریک هستند؛ بنابراین، بچه‌داری نیز یک وظیفه مشترک زن و شوهر است، نه وظیفه زن تنها. درست است که مادران با میل و رغبت از بچه نگهداری می‌کنند و امور نظافت و تر و خشک‌کردن و تغذیه و شیردادن و دیگر امور مربوط به کودک را از جان‌ودل می‌پذیرند و…؛ لیکن شوهر هم نباید فداکاری‌ها و زحمات همسرش را نادیده بگیرد و بگوید: بچه‌داری وظیفة زن است. وقتی دید بچه آرام نمی‌گیرد مادر را با بچه بگذارد و خودش برود در اتاق دیگر راحت بخوابد. نه، برادر! این بچه مشترک بین شماست، پرستاری و نگهداری از  او نیز یک وظیفه مشترک است. مگر تو عاطفه و وجدان نداری؟ آیا این رسم زن‌داری و مهر و صفای خانوادگی است؟ اگر تو روز کار کرده و خسته هستی، همسرت نیز در تمام روز به کارهای خانه‌داری اشتغال داشته و خسته است. اگر تو خوابت می‌آید او نیز خوابش می‌آید. اگر جیغ و شیون‌های بچه اعصاب تو را خسته می‌کند، مادر بیچاره هم همین‌طور است لیکن جز تحمل چاره‌ای ندارد… مقداری از شب را تو بخواب و همسرت از بچه پرستاری کند، آن‌گاه تو از بچه پرستاری کن و همسرت بخوابد.
مجله خانه خوبان-شماره4