آيت‌الله ابراهيم اميني
اگر مرد يک ماه در منزل بماند و همة امور خانه‌داري و بچه‌داري را بر عهده بگيرد آن‌وقت قدر عافيت را مي‌داند و به زحمات طاقت‌فرساي زن پي مي‌برد.
زن همة اين زحمات را تحمل مي‌کند، حرفي هم ندارد ليکن از شوهرش انتظار دارد که قدر زحماتش را بداند و قدرداني و تشکر کند. دوست دارد خودش و ذوق و سليقه‌اش همواره مورد توجه شوهرش باشد. آقاي محترم! وقتي وارد خانة نظيف وتميز و منظم مي‌شوي چه مانعي دارد از زحمات و ذوق و سليقه همسرت ستايش کني؟
چه مانع دارد موضوع بچه‌داري او را که حقا کار بسيار دشوار و با اهميتي است همواره مورد نظر داشته باشي و گاه‌گاه از زحمات طاقت‌فرساي او تشکر نمايي؟ از اين نکته غافلي که قدرداني‌هاي تو چه نيرويي به او مي‌بخشد و چگونه براي کار و کوشش و فداکاري آماده‌اش مي‌گرداند؟ اگر اصلا به کارهاي همسرت توجه نداشته باشي و هيچ‌گاه سپاسگزاري نکني کم‌کم از زندگي دل‌سرد مي‌گردد و پيش خودش فکر مي‌کند چه فايده دارد من در اين خانه و براي اين شوهر نمک‌نشناس زحمت بکشم؟ تدريجا نيروي کار و کوشش را از دست مي‌دهد و به کارهاي منزل بي‌علاقه مي‌گردد. آن‌وقت داد و فريادت بلند مي‌شود که همسرم به زندگي علاقه ندارد و به وضع منزل نمي‌رسد.
اگر چنين شد بدان که خودکرده را تدبير نيست. تقصير از جانب توست که زن‌داري را بلد نبوده‌اي! اگر يک نفر بيگانه يک مرتبه کار کوچکي براي تو انجام داد، ده‌ها مرسي و تشکر نثارش مي‌کني ليکن از زحمات شبانه‌روزي همسرت غفلت داري! حاضر نيستي با يک سپاسگزاري مفت و مجاني دلش را شاد و خستگي‌هايش را برطرف سازي؟