استاد دکتر مرتضي تهراني:

در دستورات ديني داريم که سر سفره فقرا بنشينيد. در نهج البلاغه مي خوانيم” و اکثر ان تنظر الي من فضلت عليه؛ زياد نگاه کن به کساني که از تو پايين ترند و ببين اين ها چه وضعي دارند” در دستورات ديني به ما مي گويند: به عيادت مريض برويد و او را با خودتان مقايسه کنيد. تشييع جنازه برو و خود را با او مقايسه کن.” فلا تعجبک اموالهم و لا اولادهم؛ فراواني مال ديگران تو را به عجب نياورد.”
چند وقت پيش رفتم خانه يکي از فاميل هاي ثروتمند،‌فکر مي کنم با اين افراد بايد در حد صله رحم رفت و آمد کرد. او خانه بزرگي دارد با استخر و جکوزي و … ايشان سوالي از من پرسيد که براي من خيلي عجيب بود. گفت: آقاي تهراني شما تا به حال چند بار آرزوي مرگ کرده اي؟” گفتم نه تنها آرزوي مرگ نکرده ام بلکه اگر کسي بخواهد مرا بکشد من پيش دستي مي کنم و او را مي کشم! اما او گفت حاج آقا من گاهي در روز پنج بار قصد خودکشي مي کنم.”
قديمي ها مي گويند که يک نان و پنير را انسان با دل خوش بخورد از صد تا چلو کباب بهتر است. الان چهل پنجاه سال عمر کرده است و مي بيند دستش خالي است، ثروت دارد ولي کمالات معنوي ندارد. در دعاي کميل مي خوانيم” حتي اسرح اليک في ميادين السابقين و اسرع…” حضرت علي عليه السلام خواهان سرعت بيشتر، تلاش بيشتر و برنده شدن در راه خير است. چرا در دستورات تربيتي مي گويند: با علم نشست و برخاست کنيد با کسي رفيق شويد که ديدن او تو را به ياد خدا بيندازد. چون نشست و برخاست با اهل دنيا دل را مي ميراند.

نشریه خانه خوبان-شماره 48