پندهایی از حاج اسماعیل دولابی

یکی از راه های خدا قوه لامسه است. قوه لامسه خودش یکی از درهای بهشت است. وقتی که چشم و زبان نیست باید از لامسه استفاده کرد. لامسه، قرآن را به قلب می رساند. امیدوارم با نیت خوب و با توجه بچشید و ببینید. اگر بعضی اوقات حال قران خواندن نداری، وضو بگیر و قرآن را لمس کن. یک دفعه شما را بیدار می کند. می فهمی عجب دری است که تازه به رویم باز شده است. برای کسانی که نمی توانند قران را بخوانند، مس، افضل است.
یکی دیگر از درهای بهشت، سامعه است. کلام های شیین خدارا با آن گوش می دهید و استفاده می کنید. ذائقه انسان هم یکی از درهای بهشت است. وقتی ذکر محمد و آل محمد را می کنی لذت می بری. پنج حس انسان با دو قوه ی شهوت و غضب، هفت در بهشت است. امیدوارم که شوت و میل انسان هم در ذکر خدا باشد. عقل انسان هم خودش یکی از درهای بهشت است.
اگر عقل  نباشد، همین هفت در، هفت در جهنم را تشکیل می دهند. چون عقل، آن ها را به کنترل خود در می آورد، درهای بهشتند والا درهای جهنم هستند. با قوه لامسه با بندگان خدا مصافحه می کنی، سادات را می بوسی و لذت می بری. این ها راه خداست. باصره هم همینطور. با آن به سادات نگاه می کنی، الطاف خدا را می بینی و لذت می بری. گوش انسان صدای خوب را می شنود. ندای حق و کلام خوبان را می شنود. این در بهشت است و برخلاف این، در جهنم است.
امیدوارم بهشت و جهنم را بشناسی. جهنم را بشناسی تا کیفت به راه باشد. اگر جهنم را نشناسید ممکن است لذت بهشت کم باشد. بی جهت خداوندبهشتی ها و جهنمی ها را همسایه و نزدیک هم قرار نداده است. امیدوارم شش دانگ به بهشت بروید، آن جا همه اش بهشت و بهشتی است.