بيا موعود! حُسن مطلع اين شعر، نام توست
و با هر واژه، ضرباهنگ پولادين گام توست
سرانگشتانم از موسيقى الهام تو رقصان
و اين گل نغمها آكنده از عطر كلام توست
مرا آتش نَزَد اين مستىِ جام از پى هر جام
كه افروزنده اين دور بى‏فرجام، جام توست
بياور فصلها را بويى از ارديبهشت عشق
شميم اين شقايق‏زارها مست از مشام توست
شبانه، آفتابى شو كه آيينه در آيينه
تمام چشمها همراز خورشيد هُمام توست
پر از رنگين كمان است آسمان در رقص پرچمها
برافراز آن شكوه سبز را، وقت قيام توست!
ببين منظومه‏هاى آفرينش رو به پايان است
سراپا شور! گُل كن! نوبت حسن ختام توست

محمدتقى اكبرى