آورده‏اند كه دانشمندى نزد اميرى رفت. امير درباره او فروتنى بسيار نمود و او را در جايگاه خود نشاند و به سخنان او نيز گوش فرا داد، چون بازگشت نيز نهايت فروتنى را در حق او بجاى آورد. يكى از حاضران گفت: هر كه مانند امير فروتنى كند از وى نترسند و از هيبت او بدين سبب كم مى‏شود. امير فرمود: هيبتى كه به واسطه فروتنى كاستى پذيرد، آن هيبت‏شايسته نابودى است.
هر كه خود را بزرگ مى‏داند
به يقين جاهل دنى باشد
بيش اندر كمى بود دايم
برترى در فروتنى باشد
(جوامع الحكايت محمد عوفى)