پندهایی از حاج اسماعیل دولابی(ره):

استغفار، امانگاه انسان است، يعني پناهگاه. وقتي گفتي” استغفرالله"، در پناه خدا هستي. فرمودند” دو امان ميان شما بود، يکي پيامبر خدا و ديگر استغفار. پيامبر خدا رفت ولي استغفار هميشه ميان شما باقي است. با اين دو امان، عذاب نيست.”
روزي هفتاد مرتبه استغفار مستحب است. يکي از خاصيت هايش اين است که قلب انسان راحت مي شود؛ بزرگ مي شود. از همه راضي مي شوي؛ از خدا، از مخلوقات خدا.
ان شاءالله اميدوارم شما که نيت هايتان پاک است  اگر در گذشته از کسي، از پدر، از مادر، از همسر ناراحت شده ايد آن ها را عفو کنيد. خدا خيلي تلافي مي کند. اگر قلبت حاضر نيست اين کار را بکني، قلبت را نرم کن. دو سه مرتبه استغفار کن. يک دفعه دلت نرم مي شود؛ البته دل هاي شما نرم است. آبدار است، سخت و شقي نيست. اگر ديديد قلبتان الان حاضر نيست استغفا ر کند با زبان استغفار کن، آن وقت دلت نم مي شود، حتي ممکن است برايش گريه هم بيفتي، او را دعا هم بکني.
دل زود نرم مي شود. دل به ذکر خدا نرمو شفاف مي شود. اگر خداي نخواسته مطلب بزرگ بوده و و نتوانستي استغفار کني چند مرتبه با زبان استغفار کن، کم کم دلت نرم مي شود و مي بيني که راحت شدي. قلبت باز مي شود. قلب انسان اگر باز شد خيلي بزرگ است. دل و قلب انسان ها مثل شکم مي ماند. اگر مرتب چيز در شکم بريزي و آن را عادت بدهي باز مي شود. بعضي هستند که اگر جلوي آن ها غذا بگذاري از بس مي خورند تعجب مي کني که اين چه شکم است! هر چه مي دهند مي گويد کم است. دنياپرست و پول پرست هم همين طور است. هرچه به او مي دهند مي گويد کم است. خلاصه، قلبي که ذکر خدا مي کند خيلي بزرگ است.” اوسع الاشياء"  هر چه از محبت و صدق و ذکر خدا مي گيرد باز مي گويد کم است. استغفار هم چيزي است که قلب را بزرگ مي کند.پيغمبر خدا آن درياي عظمت الهي، روزي هفتاد مرتبه استغفار مي کرد. اميدوارم اين عرايضي که بنده مي کنم در قلب هايتان خودش به شما بياموزد. هر کدام از شما دل داشته باشيد، قلب داشته باشيد، از اين سخنان بهره مي بريد.