مدّتى بود كه موفقيتهاى سياسى - اجتماعى و كيفيت مديريت حاج‏آقا موسى، او را به محبوب‏ترين شخصيّت در ميان تمام طوايف لبنان (اعم از مسلمان شيعه و سنى و دَروزى و نيز مسيحيان و آوارگان فلسطينى) تبديل كرده بود. همين برتريها كافى بود كه حساسيتها و مخالفتهايى عليه او برانگيخته شود. در يك جلسه شاهد بودم كه وقتى گروهى از علماى مخالفش او را دوره كرده بودند، به يكى از آنها - كه تازه از روستا به شهر منتقل شده و خانه و ماشينى خريده بود - رو كرد و با آرامش و لبخند پرسيد: آقا! شما چند وقت است كه به بيروت آمده‏ايد؟
آن آقا گفت: حدود يك سال است.
آقا موسى پرسيد: در اين مدّت، چندبار به روستاى خودتان سرزده‏ايد؟
جواب داد كه متأسّفانه توفيقى نبوده و مشغله اجازه نداده و از اين حرفها!
آقا موسى گفت: ولى من در همين يك سال گذشته، بيش از نَوَد مرتبه به روستاى شما سركشى كرده‏ام، مردم را در ميدان ده، جمع كرده‏ام، به مشكلاتشان رسيدگى كرده‏ام و برايشان صحبت كرده‏ام!
فصلنامه نامه مفيد، ش 16، ص 65