عادت شيخ انصارى اين بود كه در بازگشت از مجلس تدريس، ابتدا نزد مادر مى‏آمدو براى دلجويى از آن پيره‏زن با وى گفت و گو مى‏كرد، و از اوضاع زندگى مردم پيشين‏مى‏پرسيد و مزاح مى‏كرد تا مادر را مى‏خنداند روزى شيخ به مادر گفت: دوران كودكى‏ام‏را به ياد دارى كه مشغول علوم مقدماتى بودم، و مرا براى انجام دادن كارهاى منزل‏به اين سو و آن سو مى‏فرستادى، ولى من پس از فراغت از درس و مباحثه، آنها راانجام مى‏دادم و به منزل مى‏آمدم، و تو خشمگين مى‏شدى و مى‏گفتى «اجاقم كور است‏»
اكنون هم اجاقت كور است؟ مادر از روى مزاح گفت:
بله اينك هم چنين است، زيرا آن وقت‏به كارهاى منزل نمى‏رسيدى و اكنون هم كه به‏مقامى رسيده‏اى، به سبب احتياط زيادى كه در صرف وجوه شرعى مى‏كنى، ما را تحت فشارقرار داده‏اى.
(زندگانى و شخصيت‏شيخ انصارى، ص‏59)