در شهر نجف‏آباد، عالمى بود به نام شيخ احمد حُجَجى نجف‏آبادى. مجتهدى متواضع بود. از جمله كارهاى نيكش، تشويق و ترغيب مردم بود بر اين كه: يكى از فرزندانتان را كه از هوش و استعداد خوبى برخوردارند براى تحصيل معارف دينى به حوزه علميه بفرستيد. آن‏قدر در اين راه تلاش مى‏كرد كه بين عام و خاص، و شهرى و روستايى مشهور شده بود.
نوجوانى براى فراگيرى علوم دينى در اصفهان به خدمت آقا سيدعلى نجف‏آبادى آمده بود؛ امّا پدرش به اين امر رضايت نمى‏داد. مرحوم سيد على نجف‏آبادى از روى مزاح، خطاب به پدر آن نوجوان گفت: خيلى اصرار مكن وگرنه آقا شيخ احمد را مى‏فرستم كه علاوه بر بچه‏هاى شما مردانتان را هم طلبه كند.
مجله حوزه، شماره 48، ص 36