خدا چه‌رنگی است؟
گل محمدی، قرمز است
برگ درخت، سبز است
گنبد حرم امام‌رضا†، زرد است
توپی که دیروز خریدی، سفید است
دمپایی مادرت، صورتی است
موی سرت، سیاه است
درِ خانه، قهوه‌ای است
و دوچرخة تو، آبی است.
این چیزها را که می‌بینیم، می‌فهمیم هرکدام رنگ مخصوصی دارند، اما اگر چیزی را نبینیم آیا می‌توانیم بگوییم چه رنگی است؟ اگر چیزی جسم نبود و دیده نشد، آیا می‌توان گفت چه رنگی است؟ مثلا مهربانی چه‌رنگی است؟ علم و دانش چه رنگی است؟ دوست‌داشتن دیگران چه‌رنگی است؟ شادی چه‌رنگی است؟ هیچ‌کدام از این‌ها دیدنی نیستند تا بگوییم چه‌رنگی‌اند؟
خدا هم همین‌طور است. او را نمی‌توان دید تا بگوییم چه‌رنگی‌ دارد. اصلا خدا دیدنی نیست تا رنگی داشته باشد. خدا آفرینندة رنگ‌هاست و رنگ داشتن برای او بی‌معنی است.
البته در قرآن از ما خواسته شده است تا به رنگ خدا دربیاییم. باید بدانی که منظور قرآن از رنگ خدا، رنگ‌هایی مثل سبز و زرد و آبی و قرمز نیست. منظور قرآن از رنگ‌ خدا، ایمان داشتن به خدا و انجام کارهایی است که او دوست دارد. رنگ خدا یعنی؛ ایمان، مهربانی، خوبی و پاکی.
اگر تو نماز بخوانی، به رنگ خدا درآمده‌ای. اگر به نابینایی برای عبور از خیابان کمک کنی، هم‌رنگ خدا شده‌ای. اگر پاک‌کن یا مدادت را به دوستت قرض بدهی، به رنگ خدا درآمده‌ای. اگر به مادرت کمک کنی، رنگ خدا را گرفته‌ای. اگر قرآن بخوانی، هم‌رنگ خدا شده‌ای. اگر حسود نباشی، رنگ خدا بر دلت نشسته است. و خلاصه آن‌که هرچه با ایمان‌تر، راست‌گوتر، پاک‌تر و مهربان‌تر شوی، رنگ تو خدایی‌تر شده است.
رنگ خدا یعنی دوستی با خدا و مهربانی با بندگان او که این زیباترین رنگ تمام دنیاست.
«به رنگ خدا درآیید.» بقره:138

غلام‌رضا حیدری ابهری-مجله خانه خوبان شماره4