مرحله سوم: خلاقیت، سن بازی (سه تا شش سالگی)
  کودکان دانشمندان کوچک هستند.
  دانشمند کنجکاو است.     
  پس سوال زیاد می‌پرسد.
در این مرحله سنی باید به کودکان اجازه داده شود که بازی کنند. بازی در این مرحله سنی باعث رشد کودک می‌گردد.
 یکی از نیازهای مهم فرزندان ما نیاز به بازی است. در این خصوص در روایات تاکید فراوانی شده، تا جایی که امام صادق (ع) می‌فرمایند: «دَع اِبنکَ یَلعبُ سَبعَ سَنین»، فرزندانتان را رها کنید تا هفت سال بازی کنند.
سیره عملی اهل بیت (علیهم السلام) نیز این گونه بوده است.
اما از نظر روان‌شناسی نیز برای بازی فواید فراوانی بیان شده است. که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
ارزش جسمانی بازی
  حس بینایی، شنوایی و لامسه کودک از طریق بازی پرورش می‌یابد.
  چشم و دست او از هماهنگی بیشتری برخوردار می‌شوند.
  عضلات انگشتان دست و پای او ورزیده‌تر می‌شوند.
  انرژی مازاد کودک مصرف می‌شود و همین امر سبب آرامش او می‌شود.

ارزش اجتماعی بازی
  کودک در بازی محیط اطراف خود را کشف کرده و اولین گام‌ها را برای اجتماعی شدن بر می‌دارد.
  همکاری و تشریک مساعی با گروه را می‌آموزد.
  مفاهیم گروهی همچون: صبر و حوصله نشان دادن، احترام به حقوق دیگران، اعتماد به نفس پیدا کردن، پیروزی و شکست را فرا می‌گیرد.
ارزش اخلاقی بازی
  از طریق بازی کودک رفتارهای خوب و بد را شناسایی کرده و این ارزش‌ها را درونی می‌کند.
  درستکاری، انصاف و راست‌گویی را از طریق بازی می‌آموزد.
ادامه دارد….