مادر بزرگوار شهید می گوید: ماجرایی پیش آمد و به مشاجره انجامید. علی اصلا مقصر نبود و خطایی از او سر نزده بود، با این حال به التماس و خواهش و معذرت خواهی از پدرش افتاد. به همسرم گفتم:” دیگر فرزندم را بیش از این شرمنده نکن و معذرت خواهی او را بپذیر. ”
علی به اطاعت از پدر و مادر، بسیار مقید بود و نسبت به مادر احترام فوق العاده ای قائل بود.
وقتی زنگ می زدم و می خواستم به خانه شان بروم، موقع برگشت مرا تا پله های هواپیما همراهی می کرد و سپس خودش به محل کارش راهی می شد. وقت اذان، سجاده ام را پهن می کرد، کفش هایم را جفت می کرد، رخت خوابم را پهن و جمع می کرد.