امام رضا (ع) فرمودند: اي مردم ! در مورد نعمتھاي خدا تقوا پیشه كنید، آنھا را با گناھانتان از خود دور نكنید، بلكه آنھا را با اطاعت و شكرگزاري از نعمتھا و الطاف او، ھمیشگي نمايید.

بدانید! شما پس از ايمان به خدا و پیامبر او و پس از اعتراف به حقوق اولیاي او از آل محمد (علیهم السلام) به چیزي سپاس نمیگويید كه محبوبتر از ياري شما براي برادران مؤمنتان باشد كه آنھا را در امور دنیوي آن ھا _ كه محل عبور آنان به سوي بھشت پروردگارشان است _ ياري مي كنید، چرا كه ھر كس چنین عملي را انجام دھد از بندگان برگزيدة خداوند خواھد بود.
ھر كه (اعمال و كردار ) خود را محاسبه كرده و بسنجد، سود مي برد و ھر كه از محاسبة خويش غفلت ورزد، زيانكار است، و ھر كه بترسد در امان خواھد بود، و ھر كه عبرت بگیرد داراي بینش و بصیرت مي گردد و كسي كه داراي بینش باشد مي فھمد و ھر بفھمد مي انديشد.
دوست نادان در رنج و زحمت است .

بھترين مال آن است كه به وسیلة آن آبرو حفظ شود .

بھترين عقل، خودشناسي است.

ھنگامي كه مؤمن خشمگین شود، خشمش او را از حق بیرون نمي سازد، و وقتي خشنود گردد، خشنوديش او را وارد باطل نمي نمايد، و ھنگامي كه قدرت پیدا كند، بیش از حقش نمي گیرد.

تواضع داراي درجاتي است، يكي از درجات آن : اين كه انسان ارزش خويش را بداند، و آن را با قلب سلیم در جايگاه خود قرار دھد، دوست ندارد با كسي رفتاري كند جز ھمان رفتاري كه نسبت به خودش مي پسندد، اگر گناھي انجام دھد آن را با حسنه اي مي پوشاند. خشم خود را فرو بر، از مردم بگذر، خداو ند نیكو كاران را دوست دارد.

 بحارالانوار، ج 78 ص 355 ، ضمن حديث 9 و ص 352 ح 9 (بخشي از روايت)