محقق‏
نرجس ابراهيم پور

استاد راهنما
جناب حجةالاسلام آقاى عبدالرسول حسينى‏

چكيده‏
انفاق يك اصل بسيار مهم و ارزشمند از اصول اخلاقى اسلام است. انفاق از يك طرف‏رابطه انسان با پروردگار عالم رانشان مى‏دهد كه چه ميزان بحث و عشق به خالق خوددارد كه در راه آن از جان و مال مى‏گذرد و در مقابل كسانى كه محبت و علاقه شديد به مال‏دنيا دارند و از سوى ديگر ميزان رابطه انسان با جامعه و مردم را آشكار مى‏سازد. آنكه‏خود را در مقابل مردم مسئول و عضوى از پيكره انسانها مى‏داند هرگز در مقابل درد و الم‏و گرسنگى آنها ساكت نمى‏نشينند و با انفاق كردن به كمك آنها مى‏پردازد. آرى انفاق‏ميزان تعهد و مسئوليت آدمى را در قبال ديگران آشكار مى‏سازد و معيار انسانيت‏مى‏باشد. و لازم و ضرورى هر مجموعه هماهنگ و هدفدار است و زندگى اجتماعى بودن‏تعاون احسان و ايثار اعضاى آن نسبت به يكديگر تحقق نمى‏پذيرد و كمال فردى كه درپرتو زندگى جمعى با بدحاصل نشود به دست نمى‏آيد.
بنابراين با انفاق شخص است كه بسيارى از مشكلات اجتماع و فاصله طبقاتى و فساد وفحشاء حل مى‏شود و آثار دنيوى و اخروى فراوانى براى خود شخص انفاق كننده دارد.
و در اين پژوهش كه به صورت يك مقدمه، سه فصل و نتيجه‏گيرى است عنوان پژوهش‏آثار فردى واجتماعى انفاق مى‏باشد.
در فصل اول، انفاق از نظر لغوى و اصطلاحى و ارزش واهميت آن، ومحدوده، مبانى‏عقيدتى انگيزه، آداب و شرايط انفاق اقسام انفاق بررسى شده است.
در فصل دوم، اشاره به كيفيت، مصارف، و موانع انفاق شده است.
در فصل سوم، به آثار فردى و اجتماعى و پيامدهاى ترك انفاق پرداخته شده است.
در نهايت، نتيجه‏گيرى كلى از بحث آورده شده با سير مختصر در مباحث اصلى متن.