در میان پارچه ای ابریشمی از پارچه های بهشتی پیچیده بودنتان که جبرییل نام مبارکتان را از جانب خدا به پیامبر اکرم صل الله علیه و اله و سلم هدیه کرد: “حسن”
وتمام نیکی ها در  ذره ای از نام شما معنا شد.
بهشت به خود می بالد که زینتی چون شما دارد و چه افتخاری برا ی جوانان بهشتی از این بالاتر که شما سید آن ها هستید.
شمایی که جد بزرگوارتان می فرمود: “با بی انت و امی”
و محبت شما را هم ردیف محبت به خود و ضامن بهشت می دانست: “هر کس مرا و این دو فرزند و پدر و مادر این دو را دوست داشته باشد فردای قیامت در بهشت با من و در درجه من است”
و شما را وارث هیبت و سروری خود قرار داد.
شما چها رمین از پنج نفر اهل کسائید و میوه دل زهرای  بتول سلام الله علیها و امیر المو منین علیه السلام هستید
روزی کنیزی شاخه گلی به شما هدیه کرد و شما اورا در راه خدا آزاد کردید. از شما پرسیدند که آیا به سبب یک شاخه گل او را آزاد کردید؟!
فرمودید: خداوند متعال ما را چنین تربیت نموده است آن جا که می فرماید: “و اذا حییتم بتحیه باحسن منها”

و نیکوتر از هدیه او،آزادی در راه خدا بود.
آقا جان کاش دعایمان کنید تا مشمول دعای حجت عصرعج شویم و تا جان دلمان از قید هر چه غیر خداوند متعال و حضرتش است آزاد شود.