مناجات
17 اردیبهشت 1391
ای خداوند سید السادات
سروری سزاوار توست و بزرگی برازنده تو.
هر که بزرگی اش به تو پیوسته است، بزرگ است و هر که چنین نیست، گمان می کند که بزرگ است. سیادت به تو معنا می شود و از تو نشات می گیرد.
ای خداوند مجیب الدعوات !
در آستان تو، خواست عین اجابت است و سوال عین جواب. که هر کس را توفیق خواستن و طلب کردن نیست. ما اما از تو فقط، تو را می طلبیم. تو که باشی همه چیز هست و بی تو، هر چه که باشد نیست.
ای خداوند عالم الخفیات!
امان از شعارهای رنگین و دثارهای زهرآگین.
امان از ظاهرهای فریبنده و باطن های ننگین.
فغان از چهره های مقدس و درون های ملوث.
فریاد از سخن های شیرین و مقاصد شوم.
تنها تویی که پنهان ترین زوایای وجود آدمیان را می فهمی.
هدایتمان کن.