حضرت امام خامنه ای ( مد ظله العالی):

بحث سبک زندگی و اسلوب زندگی به حسب نظر اسلام—- می تواند معیاری برای خود شناسی باشد. بحث این نیست که دستگاه های برتر وبالاتر بیایند ما را عیار بزنند،ببینند چه جوری است، بحث این است که خودمان ،خودمان را عیار سنجی کنیم. رفتار ما در محیط کار چگونه است؟ رفتار ما در محیط زندگی و محیط اجتماعی چگونه است؟ رفتار ما با همسر و فرزند چگونه است؟

رفتار ما با زیر دست چگونه است؟ با کسی که بالا دست ماست، رفتار ما چگونه است؟ رفتار ما با دوست چگونه است؟ با دشمن چگونه است؟
اینها همه در اسلام اندازه و معیار دارد. خودمان را بسنجیم.این می شود عیار خویش را سنجیدن، خود را درست شناختن. اگر از اینجا شروع کردیم، بنیان زندگی ما،بنیان کار ما در همه ی بخش ها تقویت خواهد شد.

اربلی از امام حسن علیه السلام نقل می‌کند که فرمود: در این قرآن، چراغ‌های نور و شفای سینه‌هاست. پس باید سالک، در نور آن سلوک کند و با این ویژگی، دل خود را لگام زند؛ زیرا این اندیشیدن (و از نور قرآن بهره‌بردن) حیات دل بیناست؛ همان سان که آدمی در تاریکی ها، با (تابش) نور، روشنایی می‌گیرد.[1]
دیلمی می‌گوید: امام حسن علیه السلام فرمود: در دنیا جز این قرآن، چیزی باقی نمانده است. پس آن را امام خود قرار دهید تا شما را به هدایت (فطرتتان) راهنمایی کند. سزاوارترین مردم به قرآن، کسی است که به آن عمل می‌کند؛ هر چند آن را حفظ نکرده باشد و دورترین مردم از قرآن، کسی است که به آن عمل نمی‌کند؛ هر چند آن را بخواند.
[1] . کشف الغمة، ج1، ص573؛ بحارالانوار، ج78، ص112 و ج92، ص32.
[2] . إرشاد القلوب دیلمی، ص79.

موسي بن سیار میگويد : ھمراه امام رضا (ع) بودم، نزديك طوس رسیديم، صداي شیون و فغاني شنیدم، دنبال صدا رفتیم ديدم جنازه اي روي زمین است . امام رضا (ع)از اسب پیاده شد و نزديك جنازه ر فت و مانند مادري كه نوزاد خود را در آغوش میگیرد، او را در آغوش گرفت ! آنگاه رو كرد به من و فرمود : اي موسي بن سیار ! ھر كس مشايعت كند جنازه دوستي از دوستان ما را، خود مانند وقتي كه از مادر متولد شده است، از گناھان پاك مي شود. »
و چون جنازه را نزديك قبر زمین گذاشتند، امام رضا (ع) به طرف جنازه رفت و مردم را كنار زد و تا به او رسید دست بر سینه جنازه گذاشت و فرمود : اي فلان [ او را به اسم صدا زد ] در اين لحظه بشارت باد بر تو به بھشت ! از اين به بعد ديگر ترس و وحشتي براي تو نیست ! من عرض كردم : آيا اين شخصِ میت را میشناسید؟ حال آنكه به اين مكان تا به حال نیامده بوديد!
فرمود:” اي موسي بن سیار! آيا نمیداني كه اعمال شیعیان ما بر ما ائمه ھر صبح و شام عرضه میشود پس اگر كوتاھي و تقصیري ديديم در اعمال ايشان از خدا براي آنان طلب بخشش میكنیم و اگر از ايشان كار خوبي ديديم از خداوند پاداش براي آنان مسئلت میكنیم.”
بحارالأنوار، ج 49 ، ص 9

امام رضا (ع) فرمودند: اي مردم ! در مورد نعمتھاي خدا تقوا پیشه كنید، آنھا را با گناھانتان از خود دور نكنید، بلكه آنھا را با اطاعت و شكرگزاري از نعمتھا و الطاف او، ھمیشگي نمايید.

بدانید! شما پس از ايمان به خدا و پیامبر او و پس از اعتراف به حقوق اولیاي او از آل محمد (علیهم السلام) به چیزي سپاس نمیگويید كه محبوبتر از ياري شما براي برادران مؤمنتان باشد كه آنھا را در امور دنیوي آن ھا _ كه محل عبور آنان به سوي بھشت پروردگارشان است _ ياري مي كنید، چرا كه ھر كس چنین عملي را انجام دھد از بندگان برگزيدة خداوند خواھد بود.
ھر كه (اعمال و كردار ) خود را محاسبه كرده و بسنجد، سود مي برد و ھر كه از محاسبة خويش غفلت ورزد، زيانكار است، و ھر كه بترسد در امان خواھد بود، و ھر كه عبرت بگیرد داراي بینش و بصیرت مي گردد و كسي كه داراي بینش باشد مي فھمد و ھر بفھمد مي انديشد.
دوست نادان در رنج و زحمت است .

بھترين مال آن است كه به وسیلة آن آبرو حفظ شود .

بھترين عقل، خودشناسي است.

ھنگامي كه مؤمن خشمگین شود، خشمش او را از حق بیرون نمي سازد، و وقتي خشنود گردد، خشنوديش او را وارد باطل نمي نمايد، و ھنگامي كه قدرت پیدا كند، بیش از حقش نمي گیرد.

تواضع داراي درجاتي است، يكي از درجات آن : اين كه انسان ارزش خويش را بداند، و آن را با قلب سلیم در جايگاه خود قرار دھد، دوست ندارد با كسي رفتاري كند جز ھمان رفتاري كه نسبت به خودش مي پسندد، اگر گناھي انجام دھد آن را با حسنه اي مي پوشاند. خشم خود را فرو بر، از مردم بگذر، خداو ند نیكو كاران را دوست دارد.

 بحارالانوار، ج 78 ص 355 ، ضمن حديث 9 و ص 352 ح 9 (بخشي از روايت)

امام رضا (ع) نقل كرد كه رسول خدا (ص) فرمود: امت من مادامي كه به يكديگر محبت ورزند و ھديه دھند و
امانتدار باشند واز حرام بپرھیزند و مھمان نوازي كنند و نماز را به پا دارند و زكات را بپردازند ھمواره در خوبي و خوشي خواھند بود. ولي اگر چنین رفتار نكنند به قحطي و خشكسالي گرفتار مي شوند.
بحارالأنوار، ج 72 ، ص 115

ابي نصر بزنطي میگويد : امام رضا (ع) فرمود: به شیعیانم برسان؛ كه زيارت من نزد خدا، معادل ھزار حج
است! به امام جواد (ع) گفتم: معادل ھزار حج !؟ فرمود : به خدا سوگند معادل يك میلیون حج براي كسي كه زيارت كند امام رضا را و حق او را بشناسد.
من لا يحضره الفقیه ج 2، ص 5

امام رضا (ع) فرمود: گمان خود را به خداوند نیكو كن، زيرا ھر كس به خدا گمان نیكو داشته باشد خداو ند
ھمانطور با او معامله كند و كسي كه به روزي اندك راضي باشد، از او عمل اندك قبول میشود و ھر كس به اندك حلال راضي باشد دردسرش كم شود و خانواده اش بھرمند میگردند و خداوند او را به درد دنیا [طمع، …] و دواي دنیا [زھد در دنیا] آگاه سازد و او را سالم به بھشت روانه كند.

بحارالأنوار ج 75 ، ص 3

اینها همانانی اند که آخرت را بر زندگی دنیا فروختند و از این روست که عذاب آن ها تخفیف داده نمی شود. (‌بقره ، 86 )

خیلی با خودش کلنجار رفت ؛ هرچه می کرد نمی توانست تصمیم درستی بگیرد. از این طرف ملک ری از مقابل چشمانش دور نمی شد ، از آن سوی می دید با چه بهانه ای به جنگ پسر فاطمه برود.
تا صبحگاه شب آخر هم فکر کرد اما دریغ که فکرش خالی از معرفت بود.
نتیجه دنیاگرایی معلوم است.
عاقبت خیال ملک ری ؛ عمر سعد را از رسیدن به بهشت رضای خدا مانع شد.
منتهی الآمال ، ص446
زینب عطایی

این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست و زندگی واقعی سرای آخرت است ،‌اگر می دانستند. ( عنکبوت ، 64)

چند منزل به کربلا مانده بود ؛ جوانان را صدا زد . مشک ها را از آب پر کرده و آماده ی حرکت شدند تا آنکه خبر شهادت عبدالله بن یقطر را به امام رساندند.
خبر را برای یارانش خواند و فرمود:
< ای مردم خبر شهادت چند تن را شنیدید. این راه ، راه شهادت است . هرکه می خواهد از ما جدا شود بر او حرجی نیست .>
اینجاهاست که راستگویان و اهل نفاق جدا می شوند ، اهل دنیا راه خود را از اهل ایمان جدا می کنند.
منتهی الآمال ، ص 458
زینب عطایی

خداوند دین را برای شما اختیار کرده ، پس نمیرید مگر به دین اسلام. (بقره 132)

در راه هر که را دید حرفی می زد . اما این یکی کمی با دیگران فرق داشت ؛‌هم باهوش و نکته دان بود و هم شاعر . از او پرسیدند : فرزدق چه خبری از کوفه داری ؟
عرضه داشت :‌ مولای من! دل هایشان با شماست و شمشیر هایشان مخالف شما.
حضرت فرمودند : مردم بنده دنیایند و دین مانند آب دهانی بر زبانشان جاریست تا آن جا که معیشتشان بگذرد ؛ اما در هنگام امتحان و سختی ها دینداران بسیار کم اند.
بقیه الطالب ، ج6 ، ص 2614
زینب عطایی