امام على عليه السلام:
«من لم يهذب نفسه فضحه سوء العادة»
كسى كه روان خود را از ناپاكىهاى اخلاق تطهير ننمايد، عادات ناپسنديدهاش او را رسوا خواهد ساخت.
(غرر الحكم، ص719)
زهرا موسوي
در يکي از روزهاي شکوه و شوکت مدينه، رسول بزرگوار اسلام در مسجد نشسته بودند و اصحاب گرداگرد ايشان را گرفته بودند و هريک به تناسب حال و مقام معنوي خويش سعي در بهره‌گيري از اين خوان گستردة نعمت الهي را داشتند. در همان هنگام حضرت پيامبر مشاهده کردند که نوه‌هاي خردسال ايشان حسن و حسين علیهم السلام وارد مسجد شدند.
پس بي‌توجه به آداب و رسومي که عامة مردم براي بزرگان خويش تصور مي‌کردند از جا برخاستند و براي آن دو آغوش گشودند. دو کودک خردسال نيز از اين توجه پدربزرگ غرق شادي و سرور بودند. سپس يکي طرف راست پيامبر نشست و ديگري سمت ديگر.
اين همه درحالي بود که اصحاب با دقت مشغول مشاهدة اين دفتارهاي مهرآميز پيامبر بودند، و شايد هريک در دل خويش آرزو مي‌کردند فردي آن‌گونه آنها را در کودکي مورد مهر و محبت قرار مي‌داد. در همان حال حضرت پيامبر نوه‌هاي خويش را بوسيدند و آنها را نوازش کردند. در اين‌جا ديگر «أقرع‌بن عابس» نتوانست تحمل کند؛ احتمالا اين رفتارهاي مهرآميز را نشانة ضعف يک مرد مي‌دانست پس با افتخار به پيامبر عرض کرد: من ده فرزند دارم و تا به حال هيچ يک از آنها را نبوسيده‌ام.
حضرت پيامبر از اين سخت‌دلي مرد متعجب شدند و فرمودند:
«من لايرحم لايُرحم؛ هرکس به ديگران رحم نکند، خداوند او را مورد رحم و شفقت قرار نخواهد داد.1»
قال رسول‌اللهصلی الله علیه و آله:
«من قبَّل ولده کتب الله عزوجل له حسنهً و من فرَّحه، فرَّحه الله يوم‌القيامه؛ هرکس فرزندش را ببوسيد خداوند براي او يک حسنه مي‌نويسد و هرکس او را شاد کند خداوند روز قيامت او را شاد مي‌کند.»2
منابع
1. وسائل‌الشيعه، ج21، ص415.
2. اصول کافي، ج2، ص49.
تکذیب وقت گذاران
ظهور امام مهدی(عج)، همانند برپایی قیامت نامشخص است و تنها خداوند زمان آن را می داند. امام باقر علیه السلام در پاسخ یکی از یاران خود فرمود: «وقت گذاران دروغ می گویند، دروغ می گویند، دروغ می گویند». از سوی دیگر، از دسته ای از روایات چنین برمی آید که هر شب و روز باید منتظر ظهور حضرت باشیم. بنابراین، کسانی که برای ظهور حضرت وقتی را تعیین می کنند، دروغگویند؛ زیرا هر لحظه ممکن است ظهور آن حضرت به اذن خداوند صورت پذیرد. مشخص نشدن وقت ظهور، نوعی امتحان مردم است تا شتاب زدگان و کسانی که به داشتن ایمان تظاهر می کنند، از مؤمنان و منتظران واقعی شناخته شوند. از طرف دیگر اگر وقت ظهور مشخص می شد و سپس به علت برخی حکمت ها و علت ها به تأخیر می افتاد، بسیاری از مردم به شک و تردید می افتادند.
جواد الائمه عليه السلام:
«توسد الصبر واعتق الفقر وارفض الشهوات و خالف الهوى واعلم انك لنتخلو من عين الله فانظر كيف تكون»
صبر را تكيه گاه خود كن و فقر را در آغوش گير، شهوات را دور افكن و با هواى نفس مبارزه كن و بدان كه از ديد الهى نهان نمىگردى پس بنگر كه چگونهاى!
(بحار، ج78، ص358)
سلام بر مهدی،
آن که نام زیبایش دل نشین و در کام جانمان شیرین است. به حرمت نامش می ایستیم و به یادش به دعا و ندبه می نشینیم. سلام بر او و درود بر خونین کفنانی که جان در مقدمش فدا کردند و به شوق دیدارش، خاک نشین سنگرها و خاکریزها شدند. سلام بر آن وجود عزیز، که هر که جرعه ای از شراب محبتش نوشید، تا ابد درخشید و هر که حرفی از کتاب ولایتش خواند، جاودانه ماند. سلام بر امام غایبی که حضور غایبانه اش سراسر زمین و زمان را آکنده است.
امام سجاد (ع): «و الذنوب التى ترد الدعاء و تظلم الهواء: عقوق الوالدين»
از جمله گناهانى كه دعا را باز مىگرداند و هوا را تاريك مىكند نافرمانى ورنجاندن پدر و مادر است.
معانى الاخبار: 270
امام سجاد (ع): «ان الدنيا قد ارتحلت مدبره والاخره قد ارتحلتمقبله و لكل منهما بنون فكونوا من ابناء الاخره و لاتكونوا مناءبناء الدنيا».
دنيا پشت كرده و مىرود، آخرت هم كوچ كردهو مىآيد، هم دنيا همآخرت فرزندانى (علاقمندانى) دارند، شما ازفرزندان آخرت باشيدنه از فرزندان دنيا.
الحقايق، ص103.
رسول خدا(ص): «ثلاثه من الذنوب تعجلعقوبتها و لا توخر الى الاخره: عقوق الوالدين، والبغى على الناس و كفر الاحسان».
سه گناه است كه در كيفر آن [در دنيا] شتاب شود و به روز قيامت نيفتد: نافرمانى و آزردن پدر و مادر، ستم بر مردم و كفران احسان و نيكى
امالى شيخ طوسى: ج2، ص13.
امام على عليه السلام:
«من استبد برايه هلك و من شاور الرجال شاركها في عقولها» .
هر كس كه پاى بند راى خود شد به هلاكت رسد و هر كه با ديگران مشورت كرد شريك عقل آنان شود.
نهج البلاغه، حكمت 161.
شيخ صدوق (ره) از حضرت صادق (ع) روايت كرده كه فرمودند:
هر كه بخواهد كه حق تعالى بر او آسان كند سكرات مرگ را، پس بايد صله ارحام و خويشان خود كند و به پدر و مادر خود نيكى و احسان نمايد، پس هرگاه چنين كند خداوند بر او آسان كند دشواريهاى مرگ را، و هرگز در حيات، فقر به او نرسد.
(بحار، ج74، ص66)
