ما گفتيم: توليد داخلى؛ كار ايرانى، سرمايه ى ايرانى.  
اين معنايش اين است كه زرق و برق نامهاى فرنگى  چشمها را به خودش جلب نكند.
همه بدانند كه اين محصولى كه دارند ميخرند، ميتواند يك كارگر
 ايرانى را برخوردار كند؛ ميتواند او را محروم كند، يك كارگر خارجى را برخوردار كند.
البته ما همهى بشريت را دوست داريم، اما خب كارگر ايرانى دارد براى سربلندى اين كشور تلاش ميكند؛ جزو مغتنم و عزيز پيكرهى اين ملت است؛ او را بايد تأييد كرد، او را بايد تقويت كرد.
بعضىها اين را نميفهمند و درك نميكنند، يا برايشان نشانهى توليد ايرانى و توليد خارجى فرق نميكند؛ يا حتّى بعكس، به جاى اينكه دنبال نشانهى توليد ايرانى بگردند، دنبال نشانههاى توليد خارجى ميگردند؛
اين انحراف است، اين خطا است. همه ى مردم مخاطب اين بيانند.
من تأكيد ميكنم، اصرار ميكنم، از همه ى ملت ايران درخواست  مي كنم، برويد به سمت مصرف توليدات داخلى؛
اين كار كوچكى نيست، اين كار كم اهميتى نيست؛ اين يك كار بزرگ است.
البته دستگاه هاى حكومتى و دولتى - دولتى به معناى عام - در اين جهت وظيفه ى مضاعف دارند. فلان وزارتخانه، فلان سازمان، فلان اداره وقتى ميخواهد جنس داخلىِ خودش را تأمين كند، مطلقاً بايد از جنس خارجى استفاده نكند؛ بروند سراغ توليدات داخلى.
البته از اين طرف هم از توليد كننده ى داخلى - چه آن مدير، چه آن كارگر، چه آن سرمايه گذار - خواسته ميشود و اصرار ميشود كه كار را تميز، درست و كامل ارائه دهند.هر دوى اينها اشاره ى اسلام و دستور دين مقدس ما است.
استحكام كار را خدا از ما خواسته است، احترام به كارگر را هم خدا از ما خواسته است؛ امنيت زندگى و شغلى كارگر را خدا از ما خواسته است، امنيت سرمايه را هم خدا از ما خواسته است.

سخنان معظم له در روز کارگر