مقام معظم رهبري

اسلام به معناي واقعي زن را تکريم کرده است. اگر روي نقش مادر و حرمت مادر در درون خانواده تکيه مي‏کند، يا روي نقش زن و تأثير زن و حقوق زن و وظايف و محدوديت‏هاي زن در داخل خانواده تکيه مي‏کند، به‏هيچ‏وجه به معناي اين نيست که زن را از شرکت در مسائل اجتماعي و دخالت در مبارزات و فعاليت‏هاي عمومي مردم منع کند. عده‏اي بد و يا کج فهميدند؛ يک عده‏ مغرض هم از اين کج‏فهمي استفاده کردند؛ کأنّه يا بايد زن، مادر خوب و همسر خوبي باشد يا بايد در تلاش‏ها و فعاليت‏هاي اجتماعي شرکت کند.

قضيه اين‏طوري نيست؛ هم بايد مادرِ خوب و همسر خوبي باشد، هم در فعاليت اجتماعي شرکت کند. فاطمه‏ زهرا  مظهر چنين جمعي است؛ جمع بين شؤون مختلف. زينب کبري‏ نمونه‏ ديگر است. زن‏هاي معروف صدر اسلام و زن‏هاي برجسته، نمونه‏هاي ديگرند؛ اين‌ها در جامعه بودند و حضور داشتند. نفهميدنِ مفهوم تکريم زن در اسلام، همراه شده است با بدآموزي‏هاي القاء شده‏ به عنوان تکريم زن در تمدن غرب؛ اين‌ها با هم آميخته شده و يک جريان غلط ذهني و فکري به ‏وجود آورده.

زن در داخل خانواده، عزيز و مکرّم و محور مديريت دروني خانواده است؛ شمع جمع افراد خانواده است؛ مايه‏ انس و سکينه و آرامش است. کانون خانواده - که حوضچه‏ آرامش زندگي پُرچالش و پُرتلاش هر انساني است به وجود زن آرام مي‏گيرد و سکينه و اطمينان پيدا مي‏کند. آن وقت نقش او به عنوان همسر، به عنوان مادر، به عنوان دختر خانواده، هر کدام يک فصل طولاني در تکريم دارد. بنابراين حقيقتاً بايد در زمينه‏ ارزش و کرامت زن در نظر اسلام، بازنويسي و بازگويي و بازبيني کرد.