6.  فرستادن كودك به اتاقِ تنهايي
فرستادن كودك به اتاقِ تنهايي، روش مؤثري است كه مي‌تواند جايگزين داد‌كشيدن، بد و بيراه‌گفتن، تهديد‌كردن و كتك‌زدن او باشد. اين روش، همچنين از عصبانيت شما جلوگيری می‌کند. با اين اقدام، كودك را دقايقي به اتاقي آرام مي‌فرستيد تا در آنجا تنها باشد. در اين مدت او از جمع ديگران خارج شده و برای مدتی نمی‌تواند بازي و تفريح کند. محروم شدن از فعاليت، نوعي مجازات است. اين اقدام از آن جهت مؤثر است كه بچه‌ها آن را دوست ندارند. همچنين بيشترين اثربخشي را بر كودكان دو تا دوازده ساله دارد. اجراي اين روش در آغاز ممكن است كه با دشواري‌هايي همراه باشد. بعضي از بچه‌ها شما را در آغاز با فريادها يا گريه‌هاي بلند ناراحت مي‌كنند، بنابراين بايد آمادگي كامل داشته باشيد. در اين روش به نكاتي بايد توجه كرد كه در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنيم.
أ‌.    محيطي كه كودك را به آنجا مي‌فرستيد مهياي اين كار كنيد؛ يعني:
پيش از هر چيز بايد اتاق ايمن باشد؛
و وسايل سرگرم‌كننده را از آنجا خارج کرده باشيد.
ب‌.     اين روش را براي كودكتان توضيح دهيد:
به او بگوييد به اتاقِ تنهايي رفتن، يعني چه؛
اگر كودك شما هنوز زمان را متوجه نمي‌شود از ساعت زنگ‌دار استفاده كنيد؛
و رفتار نادرست مورد نظر را به او يادآوری کنيد.
ج‌.    مدت زماني كه كودك بايد به اتاق خود فرستاده شود:
براي كودكان دو تا سه ساله، يك يا دو دقيقه كافي است.
براي كودكان سه تا پنج ساله، دو يا سه دقيقه كافي است.
و براي بچه‌هاي پنج سال به بالا، پنج دقيقه كافي است.
البته بايد براي كودك توضيح دهيم كه زمان‌های ياد‌شده از هنگامی محاسبه مي‌شود كه كودك آرام گرفته باشد. اگر كودك از رفتن به اتاق امتناع كرد، بايد از روش ديگري سود جست. وقتي كودك از رفتن به اتاق خوداري مي کند، يك دقيقه صبر كنيد و دوباره از او بخواهيد. اشكالي ندارد كه به كودكتان یک دقيقه فرصت فكر‌كردن بدهيد. به او بگوييد: «خوب فكر كن! اگر به اتاق نروي، اجازه نداري سوار دوچرخه‌ات بشوي. من با تو بحثي ندارم. تصميمش با خودت است». اگر كودكتان به اين نتيجه رسيد كه به اتاق برود، شما به مقصودتان رسيده‌ايد؛ وگرنه بايد او را از يكي از امتيازاتش محروم كنيد؛ برای مثال، مي‌توانيد دوچرخه‌اش را قفل كنيد. به او بگوييد در صورتي مي‌تواند از آن استفاده كند كه براي مدت تعيين‌شده به اتاق برود. البته به اين نكته توجه داشته باشيد كه بايد چيزي را انتخاب كنيد كه به راحتي بتوانيد از كودك بگيريد. 
نكتة مهم ديگری كه بايد به آن توجه داشت اين است كه هنگام فرستادن كودك به اتاقِ تنهايي، به هيچ وجه نبايد عصباني شد و از كوره در رفت، زيرا در اين‌صورت كودك می‌آموزد كه چگونه می‌تواند شما را عصباني كند و در آينده نيز همين كار را تکرار خواهد كرد. افزون بر اين، اگر هدفش از بي‌نظمي، جلب توجه شما بوده، با عصباني‌شدن نه‌تنها او را به مقصودش می‌رسانيد بلكه باعث تقويت رفتارش نيز می‌شويد. همچنين در هر بار فقط براي اطلاح يك رفتار ناپسند از اين روش استفاده كنيد و هنگامي كه آن رفتار اصلاح شد از اين روش براي اصلاح رفتار ديگر استفاده كنيد، زيرا اگر در يك زمان، كودك را براي رفتارهاي ناپسند متعددش، تنبيه كنيد، كودك، گيج مي‌شود و نمي تواند علت اصلي اين تنبيه را دريابد.

پایان

مجید همتی- مشاور