آيت‌الله ابراهيم اميني؛

فرزند، ثمرة مشترک ازدواج زن و مرد است. هر دو نفر در پيدايش کودک دخالت داشته‌اند و در منافع و زيان‌هايش نيز شريک هستند؛ بنابراين، بچه‌داري نيز يک وظيفه مشترک زن و شوهر است، نه وظيفه زن تنها. درست است که مادران با ميل و رغبت از بچه نگهداري مي‌کنند و امور نظافت و تر و خشک‌کردن و تغذيه و شيردادن و ديگر امور مربوط به کودک را از جان‌ودل مي‌پذيرند و…؛ ليکن شوهر هم نبايد فداکاري‌ها و زحمات همسرش را ناديده بگيرد و بگويد: بچه‌داري وظيفة زن است. وقتي ديد بچه آرام نمي‌گيرد مادر را با بچه بگذارد و خودش برود در اتاق ديگر راحت بخوابد. نه، برادر! اين بچه مشترک بين شماست، پرستاري و نگهداري از  او نيز يک وظيفه مشترک است. مگر تو عاطفه و وجدان نداري؟ آيا اين رسم زن‌داري و مهر و صفاي خانوادگي است؟ اگر تو روز کار کرده و خسته هستي، همسرت نيز در تمام روز به کارهاي خانه‌داري اشتغال داشته و خسته است. اگر تو خوابت مي‌آيد او نيز خوابش مي‌آيد. اگر جيغ و شيون‌هاي بچه اعصاب تو را خسته مي‌کند، مادر بيچاره هم همين‌طور است ليکن جز تحمل چاره‌اي ندارد… مقداري از شب را تو بخواب و همسرت از بچه پرستاري کند، آن‌گاه تو از بچه پرستاري کن و همسرت بخوابد.