استاد شهيد مطهري
وقتي که ما به متن اسلام مراجعه مي‌کنيم، مي‌بينيم نتيجه آن‌چه که اسلام در مورد زن مي‌خواهد، شخصيت است و گران‌بها بودن. در پرتو همين شخصيت و گران‌بهايي، عفاف در جامعه مستقر مي شود، روان‌ها سالم باقي مي‌مانند، کانون‌هاي خانوادگي در جامعه سالم مي‌مانند، و رشيد از کار در مي‌آيد.
گران‌بها بودن زن به اين است که بين او و مرد در حدودي که اسلام مشخص کرده، حريم باشد، يعني اسلام اجازه نمي دهد که جز کانون خانوادگي، يعني صحنه اجتماع، صحنه بهره‌برداري و التذاذ جنسي مرد از زن باشد چه به صورت نگاه کردن به بدن و اندامش، چه به صورت لمس‌کردن بدنش، چه به صورت استشمام عطر زنانه‌اش و يا شنيدن صداي پايش که اگر به اصطلاح به صورت مهيج باشد، اسلام اجازه نمي‌دهد. ولي اگر بگوييم علم، اختيار و اراده، ايمان و عبادت و هنر و خلاقيت چطور؟ مي‌گويد: بسيار خوب، مثل مرد . چيزهايي را شارع حرام کرده که به زن [نيز]مربوط است، آن‌چه را که حرام نکرده، بر هيچ‌کدام حرام نکرده است. اسلام براي زن، شخصيت مي‌خواهد، نه ابتذال .