شیخ هاشم قزوینی؛ معلم پارسایی(1270 تا 1339ش)
آیت الله حاج شیخ هاشم قزوینی، در سال 1270 ش در قزوین متولد شد. مقدمات و قسمتی از سطح را در زادگاهش آموخت و برای تکمیل معلومات خود، به اصفهان رفت و دوره کامل خارج فقه را نزد مرحوم کلباسی فراگرفت. وی پس از کسب اجازه اجتهاد از آیت الله حاج میرزا محمد آقازاده و آیت الله میرزا مهدی غروی اصفهانی، به مشهد مقدس سفر کرد و به تدریس سطوح عالی فقه و اصول پرداخت. رسائل، مکاسب، کفایه و خارج اصول دروسی بودند که مرحوم قزوینی در مدرسه های فاضل خان و نواب مشهد، تدریس می کرد.
آیت الله شیخ هاشم قزوینی در مدت زمانی کوتاه، تاثیر ژرفی بر فضای علمی و معنوی حوزه علمیه مشهد گذاشت. شاگردان ایشان امروزه از بعضا از نام آوران و مشاهیر ایران و جهان اسلام به شمار می آیند. از آن جمله اند: آیت الله حاج میرزا مهدی نوغانی، آیت الله واعظ طبسی، استاد محمدتقی شریعتی، استاد کاظم مدیرشانه چی، استاد محمدرضا حکیمی و نیز حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب.
رهبر انقلاب، استاد خود را عالمی بسیار متین، خوش بیان، اهل معنی، زاهد، بی اعتنا به دنیا و در عین حال بسیار روشنفکر معرفی کرده اندو استاد حکیمی ایشان را نمونه مثال زدنی عالم دینی و روحانی اسلامی واقعی برشمرده است.
تبلیغ احکام و رسیدگی به امور مردم، یکی دیگر از خصوصیات این عالم ربانی بود. وی همه ساله در ایام تعطیلی حوزه علمیه، به زادگاه خود، دهستان قلعه، مسافرت می کرد و در آنجا، مجالس وعظ تشکیل می داد و مردم را موعظه می کرد. ضمنا به امور عمرانی آن محل هم همت می گماشت. ساخت آب انبار های متعدد و تعمیر تعدادی مسجد و ..، از این دست اقدامات است.
آیت الله قزوینی در حیات خود در مسائل سیاسی خراسان و موضع گیری در مقابل سیاست های دین ستیزانه دوران پهلوی نیز نقشآفرینی کرد؛ به طوری که از جمله دستگیرشدگان نهضت گوهرشاد بود.
وی پس از انتقال به تهران، تا پایان حکومت رضاخانی اجازه بازگشت به مشهد را نیافت.
وی در 20 ربیع الثانی 1381، مصادف با 22 مهر 1339 درگذشت و پیکر پاکش را در حرم مطهردر راهروی رواق دارالضیافه جنب کفشداری 7 فعلی دفن کردند.