آيت‌الله ابراهيم اميني:

مرد در خارج منزل با صدها مشکل و گرفتاري مواجه است. با افراد مختلف سر و کار دارد و گاهي با افکار پريشان و اعصاب خسته به منزل مي‌آيد، چنين شخصي اگر با کوچک‌ترين حادثة ناگواري برخورد کند عصباني مي‌شود، و ممکن است از خود بي‌خود شده به زن و فرزندانش توهين کند. خانمي که فهميده و باهوش باشد گرفتاري‌ها و مشکلات شوهرش را در نظر مجسم نموده به حال زار او ترحم مي‌کند، دندان بر سر جگر گذاشته در مقابل عصبانيت‌ها و داد و فرياد‌هاي او سکوت مي‌کند. وقتي مرد عکس‌العلمي نديد به زودي از عصبانيت مي‌افتد و از کردارش پشيمان مي‌شود. حتي شايد درصدد عذرخواهي و تلافي هم برآيد. ساعتي بعد کدورت‌ها رفع شده زن و شوهر به حالت اول باز مي‌گردند. با همان مهر و صفاي سابق بلکه زيادتر به زندگي ادامه‌ مي‌دهند.
اما اگر خانم جوابش را داد، داد زد، جيغ کشيد، نفرين کرد، آن وقت آتش خشم مرد شعله‌ور مي‌شود. درجه فحش و ناسزاگويي را بالا مي‌برد. کم‌‌کم زن و مرد مانند دو گرگ درنده به جان هم مي‌افتند و ممكن است در اثر يك حادثه جزئي طلاق و جدايي به ميان آيد…
آيا سكوت چند دقيقه مشکل‌تر است يا تن دادن به اين همه نتايج و آثار تلخ؟! مبادا خيال کنيد مي‌خواهم از مردها دفاع کنم. مرد هم تقصير دارد و نبايد دق و دل ديگران را به سر خانوادة بي‌گناهش خالي کند. منظورم اين است حالا كه مرد نتوانسته اعصابش را کنترل کند و با جهت‌ يا بي‌جهت عصباني شده همسرش بايد با عقل و فراست موقعيت خطرناک او را درک کند.
خانم‌ها فکر نکنند اگر در مقابل خشم شوهر سکوت کنم، خوار و خفيف مي‌شوم. قضيه کاملاً برعکس است. اگر مرد در حال عصبانيت همسرش را مورد توهين و دشنام قرار داد و از او عکس‌العملي نديد بعداً به طور حتم پشيمان خواهد شد. سکوت او را يک نوع فداکاري و ادب زندگي مي‌شمارد، و علاقه‌اش چند برابر خواهد شد. در حال عادي فکر مي‌کند که با اين‌که به همسرم توهين کردم و مي‌توانست پاسخ دهد ليکن بردباري نمود، معلوم مي‌شود زن فهميده و دانايي است، به من و زندگي علاقه‌مند است.
پيغمبر (ص) فرمود «هر زني‌ که در مقابل بداخلاقي‌هاي شوهرش بردباري کند خدا ثواب آسيه دختر مزاحم را به وي عطا خواهد کرد».1
هم‌چنين فرمود «عفو و بخشش، عزت و بزرگي صاحبش را زيادتر مي‌کند. عفو داشته باشيد تا خدا شما را عزيز کند».2

پي‌نوشت‌ها
1. بحار، ج 103، ص 247.
2. همان، ج 71، ص 419.