یکی از دوستان شهید مطهری درباره ایشان می گوید :
از ویژگی های آن مرحوم تقید و علاقه زیادشان به ذکر و دعا و شب بیداری بود. به یاد دارم که در همان اوایل آشنایی ما با یکدیگر او به نماز شب مقید بود  و مرا نیز بدان تحریص می کرد و من به بهانه این که حوض مدرسه شور و کثیف است و برای چشمانم مضر است از آن شانه خالی می کردم تا این که شبی در خواب دیدم که خوابم و مردی مرا بیدار کرد و گفت :” من عثمان بن حنیف نماینده حضرت امیرالمؤمنین ،علی (علیه السلام) ، هستم.آن حضرت به تو دستور داده اند به پا خیز و نماز شب را به پا دارو این نامه را نیز برای تو فرستاده اند.” در آن نامه با حجم کوچکی که داشت با خط سبز روشن نوشته شده بود ” هذا برائة لک من النار"  من در عالم خواب با توجه به فاصله زمانی حضرت علی (علیه السلام) متحیرانه نشسته بودم  که ناگاه در همان حال تحیر مرحوم آیةالله مرتضی مطهری مرا از خواب بیدار کرد و درحالی که ظرف آبی در دشت داشت گفت :” این آب را از رودخانه تهیه کرده ام برخیز و نماز شب بخوان و بهانه مجوی.”
سیمای فرزانگان ، رضا مختاری،ص191-192 به نقل از ” یادنامه استاد شهید مرتضی مطهری، کتاب اول،ص173. “