ما رایت الا جمیلا
سالهاست از زینب می گوئیم ،می خوانیم و در تکایا و منابر او را اين چنين فریاد می زنیم :
قدخمیده ای با چادری خاکی ،ساربانی برای یک کاروان بی کسی و مصیبت زده ای که می توان در سختی ها و مصیبت ها به او  تکیه داد !
اما راستش را بخواهی این زینبی که مداحان و تعزیه خوانان معرفی می کنند و تصویر سازی می کنند برای من یک زینب غیر واقعی و تحریف شده است !
برای من زینب همان آسمان با شکوه و شورانگیزی است که “ما رایت الا جمیلا ” تنها یک چشمه از چشمه سار علوی اوست .
برای من زینب همیشه همان سرو بلند بالایی است که فقط در راز و نیاز شبانه شکستنی است .
برای من زینب ماه تمام آسمان زندگی است ماه تمامی در کنار آفتاب گرمابخش حسین (علیه السلام) . 
همان عقیله بی همتای بنی هاشم .همو که بحق ” ام العزائم ” است و ” الهه عشق"  . 
کاش ظرفیتی پیدا  کنیم که زینب را برای “زن درمانده امروز” دوباره بازخوانی کنیم تا در عصری که بشر دچار بحران معنویت است همگی در سایه سار آن سرو بلند بالای علوی آرام گيريم.  
آیا  آن صبح دلپذیر برای من خواهد آمد ؟